See Ya Later, Mate!

…en zo kwamen we dan na een prachtige reis van 26 dagen langs de kust van West Australië aan in Perth…
De grote stad zagen we voor onze ogen groter worden hoe dichter bij dat we kwamen. We zagen reusachtige gebouwen tot de wolken reiken, de ene hoger dan de andere. Hoe dichter bij dat we kwamen hoe meer stoplichten dat we kregen en omringd door ontzettend veel verkeer was het toch wel even akelig om weer in de grote stad te zijn.
Het was een hele vreemde gewaarwording! We hadden helemaal niet in de gaten dat we eigenlijk zo door de outback gereisd hadden, maar om nu weer door de stad te rijden was een hele andere wereld.
En ik was nog niet zo zeker of ik deze andere wereld wel leuk vond…

Onze eerste missie in Perth was de Nederlandse Ambassade vinden om mijn paspoort vernieuwing aan te vragen. De ambassade hadden we na een tijdje gevonden, de grotere uitdaging was het vinden van een parkeerplaats. Langs de weg parkeren kost hier $7 per uur! Belachelijk, wij waren gewend om gewoon langs de weg te stoppen waar je wilt ;)
We reden door Kings Park en hier konden we 2 uur parkeren zonder te hoeven betalen, wat ons al veel meer aanstond. Kings Park is een groot park met botanische tuinen en een mooi uitzicht over de stad. Je kijkt uit over de Swan rivier met alle wolkenkrabbers erlangs.
Bij de Nederlandse ambassade werd ik ontvangen met een vriendelijk ‘goeiemorgen’ en moest ik weer even omschakelen om Nederlands te praten. Wat voor Eva en Mallory erg amusant was.
Na alle papieren geregeld te hebben en $150 lichter liepen we weer naar buiten. De mevrouw zei dat 3 weken genoeg tijd zou moeten zijn, wat precies de tijd was die ik had voordat mijn vlucht naar Bali gaat.

De eerste paar dagen in Perth verbleven we in een backpackers, het was de goedkoopste die we konden vinden, maar was alsnog $25 per nacht. Wat behoorlijk wat geld was. Maar het was stiekem toch ook wel even lekker om weer een echt bed te hebben, een eigen kamer voor ons drieën, stroom en internet (niet de beste verbinding). We verkende Perth city centre en al snel kwam ik tot de conclusie dat de outback me veel beter beviel. Ik liep door de stad, in een wereld waar ik me niet thuis voelde. Overal mensen die haastig naar hun bestemming willen, druk verkeer dat om je heen vliegt. Mensen met een woning, werk en een druk (gestrest) leven.
Ik was dan ook blij dat we na drie nachten besloten om de backpackers te verlaten en naar Fremantle (een suburb/ander deel van Perth) te gaan waar we een nacht verbleven in een caravanpark. Heerlijk om weer in mijn swag te slapen!
Mallory heeft een neef in Fremantle wonen waar we een middag mee doorbrachten.
We hadden een advertentie op gumtree geplaatst dat we op zoek waren naar een ‘shared house’, mensen die een deel van hun woning verhuurde. Een dag later kreeg ik een telefoontje dat ene Mark in Stirling (een noordelijk deel van Perth) twee kamers vrij had met een eigen badkamer. Op mijn vraag voor hoeveel, vroeg hij hoeveel ik wilde betalen. Gemiddeld zijn de kamers $150 per week/per persoon. Ik zie dat ik $ 150 wilde betalen voor Mallory en mij samen. Waar hij mee akkoord ging! (op dit moment was Eva van plan om een vlucht naar Cairns te boeken) We spraken af om die middag te gaan kijken.
Stiekem waren we al erg enthousiast, maar klonk het te goed om waar te zijn.
Met de navigatie kwamen we in Stirling en dachten we dat we in de verkeerde buurt beland waren, hier stonden alleen maar hele dikke villa’s. En als alle andere was het huis op 17 Messina Avenue ook een behoorlijke villa! Er moest een addertje onder het gras zitten dacht ik, dit kan niet waar zijn voor $75 per week. We belde aan en werden verwelkomt door Mark en zijn neef Sam twee heren uit Jordanië. Het huis was prachtig, dubbeldeurs entree, een hal waar een half ronde trap naar boven leidde waar Mark ons de kamer liet zien. Het was een ruime kamer met een groot dubbelbed, aan de kamer zat een mooi balkon vast dat over de straat uitkeek en de badkamer met een douche en ligbad! Hij had nog een kamer over en Eva begon zich langzaam te bedenken om misschien toch nog even te blijven. De woonkamer was behoorlijk ruim met een prachtige luxe open keuken. In de woonkamer stond een mega flatscreen op een standaard met wielen zodat je hem kon plaatsen waar je wilt, het bleek een touch screen computer te zijn van $6000! Te gek voor woorden, maar erg gaaf ;) Beneden was Mark zijn slaapkamer met eigen badkamer, de waskamer, een voorraadkast, toilet en zijn kantoor. Boven waren nog 2 kamers buiten de 2 die hij ons had laten zien en nog een toilet. De tuin was niet zo heel groot, maar had een leuk zit gedeelte met een leuke waterval langs de muur die erg sfeervol was.
Na de rondleiding zaten we buiten en kregen we een kop koffie en terwijl Mark en Sam shisha rookte praten we over de huur, hoelang we wilde blijven en wat over onszelf en hun over hun zelf.
We hadden voor de nacht de camping al betaald en spraken af om de volgende dag in te trekken. Terug in de auto schreeuwde we het alle drie uit van ongeloof en blijdschap, dit was geweldig gek!
Zo gingen we dus van onze slaapkamer onder een miljoen sterren oftewel onze tentjes naar waarschijnlijk het meest luxe huis waar ik ooit in zal wonen! That’s the life of a backpacker, you never now what’s gonna happen :D

De eerste week in ‘onze’ villa waren we met z’n drieën en vermaakte we ons prima in onze grote slaapkamer en het boek ’50 Shades of Grey’ dat Mallory aan ons voorlas!
Aan het einde van deze week moesten we helaas afscheid nemen van Eva :( ze ging werken bij een garnalen boer in Cardwell Queensland en vloog daarvoor vanuit Perth naar Cairns en nam daarna de bus naar Cardwell. Haar vlucht was op een zondag en we vonden dat we zaterdag onze laatste avond samen moesten vieren! We gingen sijek uiteten bij een Italiaan niet ver bij ons vandaan, bleek het beste restaurant in omstreken te zijn volgens Mark en Sam. Het was er dan ook overvol! Bij de vraag, heeft u gereserveerd, schrokken we even, oeps moest dit dan?! gelukkig hadden ze een tafel vrij van gasten die net vertrokken waren. De drukte was niet zo gek want het eten was heerlijk! Ik had een prachtig gerecht met visfilet, garnalen, scampi’s, coquilles, inktvis en mosselen en het was verrukkelijk.
Na gezellig gekletst en wat na getafeld te hebben was het tijd om terug naar ons huis te gaan. Hier zat Sam al op ons te wachten en gingen we met z’n vieren naar het Casino, wat enorm was! Ik ben geen gokker, maar we hadden toch een erg leuke avond. We liepen wat rond, dronken een lekker wijntje, Eva probeerde wat te spelen en de rest van de avond waren we in de bar te vinden met life muziek. Een geslaagde laatste avond samen.
Die zondag erna had Eva de hele dag nodig om haar spullen te organiseren, ondertussen las Mallory ’50 shades’ voor en ook zo vermaakte ik me weer prima ;)
Op het vliegveld vonden we een mooi armbandje wat we alle drie kochten om zo deze mooie, super gave trip als herinnering te koesteren!
Toen was het helaas tijd om afscheid te nemen…
Mal en ik bleven nog even op het vliegveld hangen zodat we gebruik konden maken van de gratis wifi. Terwijl ik gezellig met mam zat bij te kletsen werd er omgeroepen dat de vlucht vertraagd was. Dus hadden we Eva weer voor een half uurtje bij ons terug en wachtend op de juiste omroep dat de vlucht ging hadden we de grootste lol om ik weet niet wat :D
Helaas alweer tijd om afscheid te nemen, nu voor de echt dan…. Ik ga haar missen!!
WA met z’n drieën was een super leuk en mooi avontuur!! Hopelijk kunnen we elkaar ergens ter wereld weer eens treffen :)

En zo bleef M & M over! De tweede week in de villa waren we erg lui…het weer was niet echt denderend en we wilde wat geld sparen, dus we vertoefde lekker op onze kamer met wat films en series. Ik begon me bijna schuldig te voelen voor iedereen die zei trots op me te zijn…?omdat ik hier in Australië Gilmore Girls zit te kijken? :p
Een kleine break van al deze geweldige avonturen en ‘lekker op de bank hangen’ mag wel even toch?!
Na een week niksen was het dan ook wel weer genoeg en maakte we wat uitstapjes naar onder andere Fremantle, Kings Park en het strand bij Stirling. Hier vond ik een erg mooie armband waarop stond “EVERYDAY…holds the possibility of a miracle”, deze deed ik mezelf cadeau omdat het een jaar geleden was dat ik deze reis begon. Best thing I ever did! Omdat het dus ook al een jaar geleden was dat ik met pap en mam geknuffeld had vond ik dat ze wel een bloemetje verdient hadden, met een lekkere fles wijn erbij stuurde ik zo een beetje liefde vanuit Australië naar huis. Naar mijn lieve ouders die ik heel erg mis! Mallory had inmiddels besloten om mee naar Bali te gaan en boekte haar vlucht. Langzaam begonnen we dus ook weer met het inpakken van al onze spullen.
Om mijn auto te verkopen had ik een advertentie op Gumtree geplaatst, hier kwam helaas weinig reactie op en vroeg ik Mark of ik hem voor het huis kon laten staan totdat we terug kwamen uit Bali. Dit vond hij gelukkig geen probleem en zo konden we al onze spullen die we in Bali niet nodig hebben in de auto opslaan. Het enige nadeel hiervan is dat ik na terug komst van Bali 2 weken de tijd heb om van Perth naar Adelaide te komen en mijn auto te verkopen om daarna met pap en mam met de kamper verder te gaan. Dat wordt een spannende uitdaging…!!

Voordat we het wisten of ‘gelukkig’ kwam er aan de laatste week ook een einde en was het tijd voor weer een nieuw avontuur. Gelukkig kon ik mijn paspoort 2 dagen voordat we vertrokken ophalen. Het begon behoorlijk krap te worden en na wat ge-email konden ze hem gelukkig met een snellere envelop toch opsturen zodat ik hem op tijd zou krijgen! Het zag er even heel slecht uit en ik zag mezelf dan ook al mijn vlucht naar Bali cancelen en mijn tweede jaar visum gebruiken om toch in Australië te kunnen blijven omdat de family komt!! Gelukkig hoeft dit uiteindelijk niet en kan ik lekker met een nieuwe paspoort naar Bali.
Onze vlucht was zondag nacht 20 oktober om 4.50uur. maar natuurlijk moesten we die zaterdag ervoor nog eventjes opstap om afscheid van Perth te nemen, en Mal van haar neef. We gingen met een paar man naar het Casino, waar de heren wat gokte en Mal en ik de discotheek bezochten. Maar deze club was toch iets anders dan we verwacht hadden, oude muziek, aparte mensen en te weinig mensen voor de grote ruimte. Na een tijdje vonden we onze weg weer terug naar het Casino waar we nog even in de bar stonden bij de life muziek. Tegen 03.00uur hadden we pijn aan onze voeten van de hakken die we aan hadden, is geen pretje na een aantal maanden op flipflops :p
We namen afscheid van Jeremy (Mal’s neef) en zijn vrienden en strompelde terug naar de auto.
Terug naar de villa om onze laatste nacht daar te slapen.

Zondag morgen sliepen we een beetje uit wat me op 4 uurtjes slaap bracht, niet echt denderend. Maar goed, er moest gepakt en gepoetst worden. Met een lekker muziekje erbij pakte ik mijn koffer voor Bali en laadde ik alle andere spullen weer terug in de auto, wat toch meer was dan ik dacht te hebben :-/
Mark en Sam moesten die avond om 18.00uur ergens naartoe wat helaas voor ons betekende dat dat ook de tijd was dat wij het huis uit moesten. Gelukkig konden ze ons op het treinstation afzetten want het regende al de hele dag en het zag er niet naar uit dat het op zou houden!
Met de trein gingen we naar Perth en vanuit Perth hadden we de bus naar het vliegveld. Het regende nog steeds en het was grauw, donker en koud. Het voelde aan alsof ik vanuit thuis op vakantie ging! Tijd om het slechte weer achter me te laten en naar het tropische Bali te vliegen :)
Ook was ik erg blij om de grote dikke stad te verlaten, want mijn conclusie is toch dat het niet mijn ding is, ik mis mijn bed onder een biljoen sterren! En de heerlijke vrije natuurlijke omgeving van het buiten leven!
Het was bijna 21.00uur toen we op het vliegveld aankwamen wat betekende dat we nog zo’n 9 uurtjes te gaan hadden! Gelukkig hadden we wat te lezen, een laptop, tijd voor een dutje en nog wat beltegoed over om naar huis te bellen. Het was hier middennacht toen ik mam en pap belde, bij hun tegen 18.00uur en ze lagen lekker gezellig op de bank met mij te kletsen :)
Helaas was mijn beltegoed veel te snel op want ik had nog uren met ze kunnen kletsen!! Het is zo fijn om ze te horen en hoe dichter bij dat het komt hoe meer ik er naar uit kijk om hier weer allemaal samen te zijn! Gezellig flauwekulle met mijn lieve broertje, wijntje drinken met pap en mam, gezellig kletsen over van alles en nog wat!!
Mallory had ook nog te goed op haar telefoon en was zo lief om daarvan wat aan mij te doneren zodat ik nog even doei kon zeggen nadat mijn telefoon de verbinding verbroken had omdat mijn beltegoed op was. Thanks girl, appreciated!
Na een eeuwigheid konden we dan toch eindelijk onze koffers inchecken en daarna ging het erg snel. Bij de paspoort controle moest ik naar een aparte afdeling omdat mijn visum niet overgeschreven was op mijn nieuwe paspoort. Na een telefoontje en het bevestigingen van mijn gegevens was dit gelukkig allemaal in orde. Bij de handbagage werd mijn rugzak eruit gehaald omdat ik er een schaar in had??? Ohw shit ja, in mijn ehbo-kit, hier had ik helaas niet aan gedacht. Meneer haalde de schaar eruit en dumpte alle andere items weer terug in mijn rugzak, thanks! Met mijn rugzak nog half open liep ik verder en werd ik aangehouden voor controle op explosieven residu of zoiets, gaat lekker hey! Gelukkig bleek ik geen crimineel te zijn en mocht ik doorlopen. Ik kocht me een lekkere warme kop koffie en daarna konden we ook gelijk het vliegtuig in.
Wat toch wel even een heel vreemd gevoel gaf…dit was het moment dat ik Australië na een heel jaar ging verlaten. Mijn hele eerste jaar Working Holiday visa is al voorbij, ongelofelijk!
Toen ik uit nederland vertrok had ik niet verwacht dat Australië me zo goed zou bevallen, ik heb in een jaar tijd zoveel geweldige ervaringen op gedaan die een zeer bijzondere impressie achter hebben gelaten. Amazing!!
Gelukkig heb ik nog genoeg mooie plannen voor de boeg en voelde ik me niet ‘ziek’ zoals ik normaal heb als ik terug kom van vakantie, want nu ga ik op vakantie!
Om daarna met een zeer mooi en bijzonder doel weer terug naar Australië te komen!

De vlucht verliep prima, buiten dat het een sauna in het vliegtuig was, normaal is het altijd koud van de airco, bloedje heet nu. Misschien wilde ze ons vast laten wennen aan de tropische warmte van Bali ;)
Om 8.30uur lande het vliegtuig in Depensar Bali en kwam de warmte ons tegenmoet toen we naar buiten liepen.
Met onze koffers en veel te warme kleren liepen we het prachtige warme Bali binnen…
Zeer nieuwsgierig wat dit land me te bieden heeft, kan niet wachten om het te ontdekken :)

Dikke knuffel allemaal en bedankt voor het lezen van mijn verhalen….super respect voor de gene die dit na een jaar nog steeds doen!!! A big thanks for that!! xoxo