Happy Family in Oz!

Het is er weer eentje, maar zeker de moeite waard!
Ga er lekker voor zitten en geniet met ons mee :)

Zaterdag 21 december 2013 ging het dan echt werkelijkheid worden, de hele familie samen in Australië!

’s Morgen kwamen Dennis & Milou al aan op het vliegveld in Melbourne. Maar zoals dat gaat met de Schourtjes, altijd stressen ;) Het was erg lastig om een parkeerplaats te vinden op het vliegveld voor zo’n mega groot huis als dat van ons. Waardoor we natuurlijk al aan de late kant waren. Op het vliegveld aangekomen moesten we naar Domestic arrivals omdat ze als laatste een binnenlandse vlucht hadden van Sydney naar Melbourne. Wij hadden niet verwacht dat er zoveel aankomst hallen voor binnenlandse vluchten zouden zijn dus we hadden ons niet bedacht van te voren te kijken met welke vluchtmaatschappij ze kwamen, stom he! Effe rennen en op de aankomst tijd gokken dat we de goeie hebben. Het vreemde was dat de bagageband gewoon in het openbare gedeelte was. We konden met de roltrap naar boven, daar stond arrivals aangegeven en met dat we boven aan komen….
Komen Dennis en Milou aan lopen… HEY!! WAUW!
Jullie zijn er!! YEAH!
Nadat we van de onverwachte reactie hersteld waren was de emotionele reactie er met hele dikke knuffels.
Het is was zo ongelofelijk fijn om mijn broertje weer bij me te hebben.
Ik heb jullie allemaal zo ongelofelijk veel gemist. En nu zijn we allemaal weer samen maar dan even aan de andere kant van de wereld! Amazing.

Ze hadden wel een hele heftige trip achter de rug en dus ook last van een Jetlag. Ze waren van Amsterdam naar Seoul (Korea) gevlogen en vanuit Seoul naar Sydney om daarna nog van Sydney naar Melbourne te vliegen. Dan geloof ik graag dat je er wel last van hebt.
Die dag deden we dus ook lekker relaxen, ze mochten even een middag dutje doen maar moesten toch echt weer op, omdat ze anders ‘s nachts niet meer zouden kunnen slapen en toch moeten wennen aan de Australische tijd.
’s Avonds hadden we een kei gezellige bbq en zaten we heerlijk weer met z’n alle aan tafel samen te eten, te kletsen en te lachen. Loved it!

Zondag begonnen we aan de Great Ocean Road trip. Dit is waarschijnlijk de meest bekende weg van Australië. En het is een geweldig mooie weg om te rijden, een slingerende weg langs de kust lijn met prachtige uitzichten over de kust en de oceaan. Waar ook meer dan genoeg plekjes waren onderweg waar we stopten om van het uitzicht te genieten.
Ongeveer halverwege de Great Ocean Road reden we het Great Otway NP in wat een heel mooi natuur gebied was met ook weer geweldige wegen doorheen om te rijden. Afwijkend van de Great Ocean Road gingen we zuidelijk naar Cape Otway want ze hadden ons beloofd dan we hier zoveel koala’s zouden zien dat we ze niet meer interessant zouden vinden.
Nou dat is niet gebeurt, maar we hebben er wel echt serieus mega veel gezien. Overal in de boven over en langs de weg zagen we ze. En met een hoop andere mensen vonden we dit kei leuk en stopten we dan dus ook maar gewoon midden op de weg zoals alle andere ook deden :) Heel bizar allemaal die auto’s die gewoon stoppen overal en niemand die erg gehaast en toeterend tussendoor wilt. Maar echt heel erg gaaf om zoveel koala’s te zien. We hadden heel erg geluk dat ze ontzettend actief waren, waarschijnlijk omdat het een vrij bewolkte dag met en wat koelere wind was. Ze kropen van tak naar tak en zaten op hun gemak wat eucalyptus te eten. Ze zijn echt heel erg schattig! Erg gaaf dat we deze weg gedaan hebben.
Terug op de Great Ocean Road maakte we een afslag in noordelijke richting om bij het Beech Forest uit te komen en ook dit was geweldig mooi. Zoo mooi groen met geweldig gegroeide bomen die echt mega groot zijn. Het leek echt een Hobbit bos, zou er zo kunnen wonen, ook hier stonden bomen waar mijn hangmat aan kon :) lol
Ook stopte we op de route nog bij twee wandelroutes naar fantastisch mooie watervallen.
And last but not least kwamen we bij the Twelve Apostles. Ook een zeer bekend iets van Australië en erg leuk om dit echt te kunnen zien. Al zijn het nooit 12 apostelen geweest zijn het toch zeer indrukwekkende rots formaties in de zee.
En een stukje verderop stopte we nog om naar ‘Loch Ard Gorge’ te kijken en ook dit waren erg mooie kliffen van hoge rotsen waar de zee tussen door komt en zo een soort lagoon met strand creëert, zeer bijzonder en vooral erg massaal die kliffen.
De Great Ocean Road kwam hiermee tot een einde en reden we via het binnenland weer terug omdat we op tijd in Melbourne moesten zijn voor kerstmis.
Het was een erg mooie trip met diverse verschillende aspecten die Australië zo bijzonder mooi maken.
Ik denk dan mijn lieve familie het hier wel mee eens is alleen moesten ze erg wennen aan het vele rijden, wat na mij voor een jaar eigenlijk niks meer voor stelt.

Terug in Melbourne brachten we kerst avond door op de camping waar we toch een klein beetje pakjes avond hadden. Ik had nog een aantal souvenirtjes vanuit Bali voor iedereen en van mijn lieve Broertje en Milou heb ik een kei mooi armbandje gekregen dat ‘Sister’ betekend in Mors code, bijzonder mooi <3 love you

Onze 1e kerstdag brachten we door in Melbourne park heerlijk in de zon aan het water. Het was bijzonder warm en gaf dan ook weinig kerstgevoel. In Melbourne centrum dronken we koffie op het terras in onze zomerkleren en keken we uit op een mega grote kerstboom. Dit is dan mijn tweede keer, maar toch nog heel apart, kerst in de zomer. In het park lagen we ons de deken uit en was het heerlijk relaxen, potje kaarten met Dennis en Pap en tegen de namiddag was er een bbq vrij en begonnen we langzaam aan ons kerst diner. Iedere keer hadden we er iets anders op liggen, dus we hadden denk ik toch wel een 6 gangen menu hoor ;)
Heerlijk in het gras met een flesje wijn erbij. We hadden lekker garnaaltjes, visje, pompoen, paprika met uitje, knoflookbrood en als hoofdmaal een heerlijk stuk gemarineerde bief.
Het was een zeer geslaagde bijzondere kerstmisdag.

Tweede kerstdag is hier in Australië Boxingday en dat wil voornamelijk zeggen dat heel veel winkels grote uitverkoop hebben en dan met name de electro zaken enzo. Maar natuurlijk zijn alle winkels open want iedereen gaat shoppen.
Dit wilde Milou, Dennis en ik wel ervaren terwijl pap en mam liever naar de botanic gardens gingen.
Maar voordat we gingen genoten we eerst van een lekker kerst ontbijt met gebakken ei en spek buiten aan de picknick tafels bij de bbq.
Later in de middag troffen we elkaar weer. Wij helemaal gaar van het shoppen tussen duizenden mensen en pap en mam lekker uitgerust in de natuur. Wel waren we alle drie geslaagd, dus dat was goed.
’s Avonds hadden we ons een restaurantje uitgezocht voor ons tweede kerstdiner. Dit was dan wel maar één gang, maar een heel stuk luxer dan onze 6 gangen bbq. En ja welke was nou leuker?
Ik vond ze allebei leuk met allebei hun eigen uniekheden.
Mam en ik aten samen Paella wat ons deed herinneren aan La Gomera, hier waren mam en ik begin 2012 op vakantie en hebben daar heerlijk paella gegeten op mijn verjaardag. Beautiful memory.
Het was een erg gezellige Boxingday.

En zo waren de kerstdagen alweer voorbij en gingen we verder met onze roadtrip. We reden vanuit Melbourne naar Lake Entrance wat een erg mooi plek aan het water was. Het was een echte vakantie bestemming, vooral ook voor de Australiërs zelf.
Vanuit Lake Entrance gingen we het binnenland in naar het Snowy River National Park. Dit was een geweldige weg, maar eigenlijk niet echt gangbaar voor een kamper als die van ons, terwijl ze ons dit wel gezegd hadden. Het was een on-geasfalteerde weg die opzicht redelijk goed te doen was. Maar daar kwam nog bij dat het tussen en over de bergen liep, berg op en af dus, een en al bochten voor wel 45km en vlak langs de afgrond! Maar ja, we waren er nu toch al aan begonnen, dus besloten we om gewoon door te rijden. Tegen het einde van de middag kwamen we onder in een dal langs een camping waar de wilde paarden tussen de tentjes door liepen en we een houten bruggetje over moesten rijden, gelukkig hield hij ons behoorlijke gewicht van de kamper. De paarden was erg gaaf en bijzonder. Maar we hadden een andere camping op het oog dus we reden gewoon nog door. Al duurde het toch wel langer dan we ingeschat hadden door de spannende slingerende weg.
Maar tegen de avond kwamen we op de camping aan en was het zoeken voor een plekje een kunst, maar het ging allemaal goed en we genoten die avond weer van een mooi kampvuur en wat lekkers te eten.
’s Morgens voordat we gingen liepen we naar het water vlak achter ons, dit was prachtig. Het was een rivier die tussen de bergen liep waar we door omringd waren. Ik voelde me hier echt in de natuur, en zo klein ben je dan in zo’n prachtige wereld.

De volgende morgen vervolgde we onze weg door het Snowy rivier NP op een slingerende weg van nog zo’n 36km voordat we weer terug op de bewoonde wereld kwamen. Het was vermoeiend rijden voor pap, maar wel bijzonder mooi, geweldige uitzichten onderweg, fantastische uitkijkpunten en een skink die mooi voor ons op de weg ging zitten (dit is een soort grote hagedis, hij was zo’n 30cm lang).
Tegen lunch tijd kwamen we aan in Jindabyne, dit is een erg leuk dorpje tussen de national parken van de Snowy mountains in. Hier ligt serieus sneeuw in de winter en is wintersport dan ook een grote happening. Het was erg apart om te zien dat ze in het dorpje ski winkels hadden en dus winterjassen, mutsen, handschoenen, ski’s en dergelijke verkochten terwijl wij er in ons jurkje voorbij liepen!
Aan Lake Jindabyne konden we met de kamper tot aan het water komen, hier haalden we de stoeltjes te voorschijn en zo genoten we van een lekkere lunch op het strand aan het prachtige meer bij onze kamper. Het meer was behoorlijk groot en er werden dan ook diverse watersporten als kite surfen beoefend, leuk om te zien. Het was er erg druk, maar het is dan ook zomervakantie hier in Australie en dit was echt een mooie toeristen plek.
Tegen de na middag reden we Koscuiszko NP in om daar een bushcamping te vinden. We vonden een camping die was verdeeld in twee delen, eentje waar we naartoe gingen om lekker in het water te plonzen tussen de geweldige bergen wat mega mooi was en ook hier sprongen ons de skippy’s weer voorbij onderweg ernaartoe.
Op de andere konden we kamperen en hadden we weer een lekkere maaltijd aan het kampvuur en ook hier liepen kangoeroe’s om ons heen. Als toetje hadden we marhsmallows, dit was voor Dennis ook de eerste keer, en we vonden het met z’n alle erg leuk om te doen.
Die avond hadden we ook ontzettend veel sterren, het was echt een ongelofelijk mooi gezicht!

’s Morgen lieten we dit mooi NP weer achter ons om verder noordelijk te rijden en laat in de morgen aan te komen in Canberra, de hoofdstad van heel Australië. Dit deel is een eigen staat Australian Capitol Territory. Deze hoofdstad is pas 100 jaar oud en gebouwd omdat ze geen besluit konden maken ofdat Sydney of Melbourne de hoofdstad zou worden. Daarom besloten ze maar om een hele nieuwe stad te bouwen en die de hoofdstad te maken, maar deze stad kan natuurlijk niet in een van de twee staten liggen die erom vochten, dus moest het ook een eigen staat/territory krijgen.
We waren hier op een zondag waardoor het waarschijnlijk wel rustiger in het centrum was dan normaal, maar hierdoor voelde het nog meer aan als een nieuwe stad. Ik had niet verwacht verschil te kunnen merken, maar het was net alsof je door een futuristische stad liep, heel erg schoon, nieuw en een steriele vibe gevend.
Bij een Aziatisch restaurantje genoten we van een heerlijke lunch, waarna we nog een rondje door Canberra maakte om het parlement huis en dergelijke te zien. Het was erg mooi aangelegd met mooie tuinen en rivier met een mega hoge waterfontein. Maar ook dit zag er allemaal erg nieuw en steriel uit, bijzonder hoor.

Die middag vervolgde we onze weg terug naar de oost kust om daar in Wollongong uit te komen.
Het begon avond te worden toen we een caravanpark in gingen om een overnachting te boeken. Maar helaas deze zaten vol en in omstreken zat ook alles vol wist ze ons al te vertellen. Terug in de auto probeerde we omliggende campings inde nabije dorpen maar ook deze zaten allemaal vol.
We gingen het caravanpark terug in om te vragen of we wel mochten douchen en of ze wist waar we in de kamper konden slapen.
Douchen mochten we gelukkig en nog gratis ook, ze vertelde ons een parkeerplaats aan het water waar we konden overnachten en we besloten dan ook gelijk om de volgende morgen maar camping parken vooruit te gaan boeken want in de vakantie periode zat alles vol aan de oostkust zei ze.
De parkeerplaats was direct aan het water, maar hier kon ik niet mijn swag opzetten, dus dit was de eerste en enigste avond dat ik in de kamper sliep terwijl we met z’n vijven waren. We konden een bed maken van ons zithoekje, redelijk goed geslapen maar veel te vol in een dan toch wel klein huisje. De volgende nacht toch weer lekker buiten slapen.
’s Morgens vroeg was het al een behoorlijke drukte, de parkeerplaats stond vond met mensen die kwamen sporten, surfen, rennen, fietsen enzo. Ook stond er een mobiele koffie service, deze meneer had een koffiezetapparaat in zijn busje en kon zo dus iedere koffie maken die je graag wilde en zelfs iced coffees en smoothies. Het was genieten om zo de morgen te beginnen, maar toen werd het toch echt tijd om telefoniste te gaan spelen om te zorgen dat we slaapplekjes hadden. Die avond ervoor hadden we al allemaal parken opgezocht met nummers dus die kon ik gelijk gaan bellen. We hadden er gemiddeld 3 in elk plekje opgeschreven waar we wilde overnachten. En we hoefde maar bij eentje van plaats te veranderen omdat ze allemaal geen plek hadden. Bij alle andere dorpjes had een van de drie wel plek. Dit ging dus gelukkig iets makkelijker als wat we dachten!
Na dit allemaal geregeld te hebben konden we weer met een gerust hart verder reizen.

En wel richting Sydney, maar we gingen eerst een bezoek brengen aan Bondi Beach, het wereld beroemde strand van Australië uit een tv programma.
Dit was dan ook goed te merken was het was er ontzettend druk! Voor $6 per uur vonden we een parkeergarage. En met ons geluk vonden we ook nog een plekje in het witte zand waar we met z’n vijven konden liggen. Het water was erg verfrissend maar had behoorlijke golven.
Het was me veel te druk, ik vind de verlaten strandjes veel mooier, maar het was wel heel gaaf om gewoon hier op Bondi Beach te zijn geweest. Waar ze zelfs met de quad langs kwamen rijden met de camera ploeg erop!
Later op de dag reden we door naar onze camping in Sydney, deze lag een stuk buiten het centrum maar dat was prima. Wel reden we midden door de stad om hier te komen wat ons een eerste blik op het Opera House gaf. En door een navigatie foutje moesten we ook nog over de Harbour Bridge rijden, hier moesten we toll voor betalen, maar het was wel mega gaaf om over deze brug te rijden en een uitzicht over Sydney en het Opera house te hebben.
Op de camping deden we weer lekker bbq-en en gingen we op tijd naar bed voor de grote dag…

En zo kwamen we bij 31 December 2013!
Hoe snel is dit jaar eigenlijk voorbij gegaan, al gaat ieder jaar zo, maar toch weer ongelofelijk snel.
Maar dit jaar had wel een heel bijzonder einde en het nieuwe jaar een prachtig mooi begin.
We gingen met z’n alle New Years Eve vieren in Sydney!
’s Morgens vertrokken we met de trein naar Sydney centrum, de trein was verrassend rustig en we konden dan ruim zitten, wat ik niet verwacht had.
In het centrum was het al redelijk druk aan het worden en waren verschillende wegen ook al afgezet.
Wij gingen naar het Mrs Macquaries Chair park om van daar uit het vuurwerk over het Opera House en de Harbour bridge te kunnen zien. Natuurlijk hadden meer mensen dit in gedachten en stonden we zo de halve dag in de rij om binnen te komen. Terwijl pap en mam aansloten liepen Dennis, Milou en ik het centrum in om snacks en drinken te halen voor de dag en namen we ook lekker Mac Koffie mee op de terug weg. We sloten om 11.00uur in de rij aan en waren rond 15.00uur binnen! En toen moesten we ook nog onze alcohol inleveren :( bleek dat je niet je eigen drank mee mocht brengen en je tas werd doorgrondig doorzocht! Helaas…
In het park vonden we een redelijk goed plekje waar we ons de rest van de dag vermaakte. De goeie plekken waren natuurlijk al vol maar deze mensen stonden ook al sinds ’s morgens 5.00uur in de rij!
Wij konden tussen de bomen door het Opera House en de Harbour Bridge zien en vlak langs ons was een trap naar beneden waar je goed en open uitzicht had, maar hier mocht je niet blijven staan van de beveiliging.
Het was een hang dag, maar wel erg leuk omdat er zoveel om je heen te kijken is en we met z’n vijven ook erg veel lol hadden. Het voelde meer als Koninginnedag of een festival dan oud op nieuwe eigenlijk. Maar ja, bij ons is deze dag ook altijd koud, nu was het echt bloedje heet. Maar later op de middag hadden we toch een aantal regendrupjes wat na 15 minuutjes weer over was. We hadden genoeg te snacken meegenomen en gelukkig kon je water wel vullen daar.
Rond 9 uur hadden ze een kinder voorstelling met vuurwerk die al erg mooi was!
Het maakte ons erg nieuwsgierig naar de rest maar hier moesten we toch nog 3 uurtjes op wachten.
Voordat we het wisten was het al zover en liepen Dennis, Milou en ik naar beneden bij de trappen om daar een goed uitzicht te hebben op het vuurwerk wat komen ging. We wilde hier natuurlijk wel de beste shots van proberen te krijgen, van dit Once In A Lifetime Moment.
Ik vond het jammer om pap en mam achter te laten bij onze spullen, maar zoals we al zeiden we zijn hier (waarschijnlijk) maar een keer.
Met ongelofelijk veel andere mensen stonden we samen geperst op de trap en begon het aftellen
10,9,8,7,6,5,4,3,2…1….Happy Newyear!!!
En het massale vuurwerk begon gelijk, niemand die aandacht besteedde aan elkaar, allemaal waren we in de ban van het geweldige vuurwerk en konden we niet stoppen met foto’s en filmpjes maken.
Het vuurwerk heeft zeker een kwartier geduurd en was echt heel erg gaaf!! Prachtig gezicht boven het Opera House en de Harbour Bridge en ongelofelijk dat we dit samen life konden zien!
Na het vuurwerk hadden we tijd om elkaar een gelukkig en bijzonder mooi nieuw jaar te wensen en liepen we terug naar pap en mam om die ook een hele dikke knuffel te geven en het allerbeste te wensen voor 2014.
Het was echt heel bijzonder om dit samen met mijn prachtige familie te mogen meemaken.

Het was vroeg in de morgen toen we terug op de camping aankwamen en de vogeltjes begonnen al langzaam te fluiten, slaap lekker.
Na wat uitslapen stonden we dan toch maar op en verraste ik Lennie met een telefoontje. In Nederland was het nu net 1 uur ’s nachts, Gelukkig Nieuwjaar!!
Heel erg leuk om weer ff met Lennie te kletsen en erg fijn om na ruim een jaar weer haar stem te horen. Natuurlijk hebben we wel geregeld app contact, maar elkaar horen was toch wel erg fijn.
1 januari 2014 was de dag dat we door Sydney rond wandelde, we liepen een gedeelte van de Harbour Bridge en bekeken het Opera House van dichtbij. Ik vond het bijzonderder dan ik me had voorgesteld. Het is dan ook niet gewoon helemaal wit, maar het zijn allemaal losse crème kleurige mozaïek tegeltjes.
’s Avonds aten we lekker bij de pub waar pap twee jaar geleden ook met Jos en Theo een beruchte avond heeft gehad. Erg leuk voor pap om dit weer allemaal terug te zien en dingen te herkennen.

2 januari reden vanuit Sydney westelijk het binnenland in om het Blue Mountains NP te bezichtigen. We bezochten Katumba een dorpje in het mega grote park en keken uit op de ‘Three Sisters’ en prachtige rots formatie tussen de geweldige natuur. Deze bergen hebben met sommige weersomstandigheden een blauwe gloed vandaar de naam Blue Mountains.
Een stukje verder bij Black Heath vonden we een bush camping die al behoorlijk vol stond, maar gelukkig konden we er onze kamper nog net tussen zetten.
We hadden hamburgers op het menu die avond, maar nu hadden we een kampvuur zonder grill, vaak in parken staan deze er standaard bbq/grill plekken. Hier dus niet…en nu?
No worries mate, maken we toch gewoon onze eigen grill. Pap en ik bouwde met een paar stenen een verhoging zodat we ons oven grilletje erop konden liggen en stookte vuur eronder, en zo creëerden de Schourtjes hun eigen bbq, heel erg stoer :)
En zo hadden we ook weer een erg leuke, gezellige avond samen in de bush van Australië.

De volgende dag reden we het NP verder door om vervolgens weer richting de kust verder te rijden en daar onze camping te vinden in Karuah voor die avond. Hier kwamen we ’s middags al aan en was het even lekker relaxen. Vanuit hier belde ik oma om ook haar nog een gelukkig nieuwjaar te wensen en even lekker te kletsen.
Waarna we ’s morgens doorreden naar Forster waar we een bijzondere markt bezochten, het was een soort rommelmarkt, mensen verkochten echt de grootste troep, haha, mega oud allemaal. Maar wel grappig om te zien. In Forster lag een hele mooie pier waar je over kon lopen het water in en weer hadden we geluk en zagen we de dolfijnen die ze ons verteld hadden dat hier zouden zitten. Super gaaf dat we ze echt zagen! Al heb ik deze prachtige beesten dan wel al vaker gezien, het blijft net zo leuk en spannend als voor degene die ze voor de eerste keer zien.
Maar ook dit dier konden we afstrepen op het lijstje van geziene dieren in Australië voor mijn familie.
Langs de pier zat een man zijn gevangen vis schoon te maken en dit vond een pelikaan erg interessant, de man gooide een deel van de vis naar hem toe en hier heb ik een super gave foto van kunnen maken.

Een dag later liepen we door Port Macquarie een heel erg leuk en levendig dorpje. Helaas was pap er niet goed aan maar kon hij toch wel mee naar het Koala Hospital. Hier adopteerde we een koala genaamd Xena! Zodat ze met dit geld gewonde koala’s in het wild kunnen blijven helpen.
Verder naar het noorden hadden we een overnachting in Wooli waar ik ’s morgen op het strand de zonsopgang ben gaan kijken wat erg mooi was.
In Yamba aten we gezellig ontbijt bij een restaurantje voordat we in Byron Bay aan kwamen. Hier vonden we een parkeerplaats bij het informatie centrum en kond de familie kennis maken met Mallory. Zij was hier al een paar dagen en ik was erg blij dat we elkaar toch weer konden treffen.
Die middag liepen we gezellig over het strand, dronken koffie en hadden genoeg om over bij te kletsen.
Mal had geen idee waar ze naartoe ging en wat haar plan was, maar hoogstwaarschijnlijk zou ze volgende week in Brisbane zijn als wij daar ook waren. Dus See you soon!
’s Avonds aten we lekker bij een restaurantje aan het water en ’s morgens lieten we Byron Bay alweer achter ons. Het is een erg leuk dorpje, echt een hippie dorpje met mega leuke winkeltjes waar ik dan ook eindelijk nieuwe slippers gekocht hebt. Hier zitten ook heel veel straat artiesten gewoon lekker muziek te maken in het park ofzo.

Vanuit Byron Bay gingen we de grens over naar Queensland en had ik mijn ‘Welcome to….’ Borden compleet! Van alle delen in Australië heb ik foto’s gemaakt van de borden bij de grensovergang en nu heb ik ze allemaal gehad! (behalve Tasmanië dan).
In Tweed Heads boekte we een duiktripje voor Dennis, Milou en mij. Beide wilde ze erg graag een keertje duiken en zou het natuurlijk geweldig zijn als ik met hun mee kon. Dennis had ik voor zijn verjaardag een kaart gestuurd met dat zijn cadeautje hier in Australië op hem wachte. En om hem de onderwater wereld te kunnen laten zien waarvoor ik voornamelijk naar Australië gekomen was vond ik toch wel een mooi cadeautje.
Maar het duurde nog een dagje voordat dit ging gebeuren en die besteedde we om Surfers Paradise het beroemde plekje van de Gold Coast te ontdekken.
Hier liepen we wat door het centrum rond, aten een lekkere lunch en bezochten ’s avonds de markt, helaas begon het toen te regenen, dus een kort bezoekje.
In de middag hadden we een man gevonden die armbandjes maakte en we hadden er een voor ons allemaal uitgezocht, een familie backpackers armbandje!
Na de markt konden we deze ophalen en waren we er allemaal erg blij mee.

Donderdag 9 januari was de grote dag voor Dennis en Milou en werd hun eerste scuba duik een feit.
In het duikcentrum ’s morgens kregen ze een introductie filmpje te zien en kregen we onze uitrusting aangemeten.
Nadat we allemaal op de boot geïnstalleerd waren zette we koers richting Cook Island wat vlak voor de kust lag.
Maar hier konden we nog niet naartoe want de golven de jetty in waren veel te hogen voor ons. Het was net de wisseling tussen eb en vloed en we moesten dus even wachten tot dit voorbij was, wat zo’n half uurtje duurde.
Daarna was het nog niet heel kalm waar we haalde het en kwamen op de open zee uit die gelukkig iets rustiger was, maar de trip ging in ieder geval door!
Bij Cook Island aangekomen kregen we van een zeer aardige oudere man die onze instructeur was een briefing en daarna konden we ons klaar gaan maken om het water in te gaan.
In het water begonnen we langzaam aan de afdaling, Dennis en Milou vol met zenuwen en spanningen. Maar met geduld en een rustig tempo daalde we toch langzaam de ankerlijn af naar de bodem. Milou ging erg goed nadat ze over de eerste zenuwen was. Dennis had last van een oor en vond het moeilijk om deze te klaren, maar ook dit ging na geduld en oefenen goed. Heel knap vond ik dat ze allebei bijna geen moeite hadden met het ademen door de automaat. Good job guys!!
De instructeur bleef bij Dennis en ik hield Milou vast en zo begonnen we samen aan onze ontdekkingreis door de prachtige onderwater wereld. En we zagen ongelofelijk veel, grote roggen, nemo, zeesterren, schildpadden en nog veel meer bijzondere dingen om ze mee te verbazen. Halverwege de duik ruilde we van partner en mocht ik met mijn broer duiken wat ik echt mega gaaf vond. Ook hem kon ik vanalles laten zien onderwater. Van te voren had ik hem wat handsignalen geleerd en nu wist hij dan ook wat ik bedoelde als ik hem iets liet zien. Heerlijk om zijn enthousiaste, verbaasde en genietende gezichts uitdrukking te zien.
Na een ruime duik van 3 kwartier was het tijd om naar boven te gaan en was hun eerste reactie boven water nog beter dan wat ik verwacht had…AWESOME DUDE…was het eerste dat Dennis zei nadat hij zijn automaat uitgedaan had!
Yes, missie geslaagd, heel erg blij dat ze het leuk vonden en nu dan ook begrijpen wat ik hier zo geweldig aan vind.
Terug op de boot hadden ze de mogelijkheid om nog een duik te doen en gelukkig besloten ze om deze te doen. Dat betekende voor mij dat ze het toch leuk genoeg vonden en ik ging maar al te graag nog een keer met ze mee.
Ook deze was weer mega genieten en zagen we weer veel mooie dingen waaronder ook een Epaulette shark en een mega grote kreeft.
De terugweg op de boot zaten we alle drie met een mega grote smile, heel erg blij ben ik dat ik dit met hun samen heb kunnen doen en ik hoop dan ook dat ze op hun volgende tropische bestemming nog een duikje maken en wie weet in de toekomst bij mij hun cursus kunnen komen doen :)

Daarna lieten we de Gold Coast achter ons om op onze eindbestemming aan te komen Brisbane. In deze stad zijn pap en ik beide al geweest en vonden we allebei erg leuk.
Voor mij was nu mijn rondje af, oktober 2012 begon in Brisbane mijn Australië trip en nu ben ik na ruim 15 maanden weer terug, nadat ik het hele land rondgereden ben.
En dat waren toch wel zo’n 107.156 km!
Op de camping bleven we die middag/avond lekker relaxed met wat ‘goon’ (een zak met wijn) aan de waslijn. Dennis en Milou pakte die avond hun spullen in zodat we vrijdag de hele dag voor Brisbane hadden. En dit was dan helaas alweer hun laatste dag.
Gelukkig vonden we Brisbane allemaal de mooiste stad die we gezien hadden en vonden pap en ik het erg leuk om hier weer terug te zijn. Vooral South bank vonden we erg leuk omdat ze daar een lagoon met strand gemaakt hebben, en dit is gratis voor iedereen. Heerlijk zwemmen met een geweldig uitzicht op de skyline van de stad.
Het centrum zelf vonden we ook erg leuk en hier middenin vonden we een restaurantje waar we ons laatste dinertje samen aten. Mam en ik hadden een heerlijk gerecht met ‘Bugs’ een soort kreeft en we kregen er nog garnalen en octopus bij, jammie!

Na een laatste nachtje slapen zat het er voor Dennis en Milou alweer op. Vroeg moesten we op om naar het vliegveld te gaan en hier vond ik dan ook echt niks aan.
Op het vliegveld checkten we alle bagage in en hadden nog tijd voor een koffie met ontbijt. Helaas ging onze tijd ook hier voorbij en kwam toch echt het vervelende moment dat we weer afscheid moesten nemen. Terwijl ik dit schrijf heb ik weer de tranen in mijn ogen staan. Het was zo fijn om iedereen weer bij me te hebben en vooral ook om Dennis weer bij me te hebben.
Het afscheid was voor ons beide dan ook veel moeilijk dan we gedacht hadden.
En natuurlijk vond ik het ook jammer om van Milou afscheid te nemen maar ben ik erg blij dat jullie lieverds elkaar hebben! Love you both a lot
Till we meet again…

Gelukkig had ik nog twee dagen met pap en mam, maar ook hier zat een apart gevoel bij, want we wisten allemaal dat het bijna over was. Wel hadden we nog erg veel lol met het inpakken van onze spullen, want ook mijn leven moest ingepakt worden. Pap en mam konden wel vanalles mee terug nemen wat voor mij ook weer scheelde.
Zondagmiddag hadden we met Mal afgesproken aan het water om naar een band te luisteren die daar gratis speelde en ook nog goed was. ’s Avonds aten we bij de Sangaria bar en dronken we natuurlijk lekkere Sangaria. Het was een erg gezellige laatste relaxte dag, precies goed.
Maandag morgen reden we eerst naar het hostel waar ik met Mal ging verblijven de komende week om mijn spullen te dumpen. Mal bood aan om mee naar het vliegtuig te gaan wat toch wel erg fijn was.
Nadat we zonder problemen de kamper ingeleverd hadden bracht een taxi ons naar het vliegveld.
Shit alweer hier, vind dr echt niks aan hoor! En volgende week ben ik weer…
We aten een subway broodje voor lunch en ik had voor mam nog een klein cadeautje, dezelfde armband als ik heb met ‘Everyday…holds the possibility of a miracle…’
En ook nu weer ging de tijd voorbij en kwam en toch echt een einde aan deze ongelofelijk geweldige trip samen met mijn familie in Australië.
Na heel veel dikke knuffels, nog dikkere tranen en heel veel lieve en aanmoedigende woordjes moesten we elkaar toch echt los laten en gingen pap en mam met de zelfde roltrap van me weg als Dennis en Milou.
Pfff…shit wat was dit moeilijk zeg. Maar het was het zeker dubbel en dwars waard!!

Samen met Mal nam ik de trein terug naar de backpackers en waren we allebei een hoopje ellende. Ik vond het echt helemaal niks om weer alleen te zijn en Mal omdat ze hierdoor haar familie nog meer miste. maar gelukkig hadden we elkaar en besloten we na een dag of twee verdrietig zijn dat dit reizen toch wel heel bijzonder en het waard was. En dat we onze lieve familie zeker weer terug gaan zien
Dus met goeie moed ga ik een nieuw avontuur tegenmoet…
Maar eerst nog een weekje om alles op orde te brengen, want het is toch vreemd om na 16 maanden Australië te gaan verlaten, maar hierover vertel ik jullie nog wel ff.

Ik hoop dat jullie ook dit weer leuk vonden om te lezen, het is erg lang geworden maar we hebben dan ook zoveel leuke dingen gedaan die ik jullie niet wilde onthouden.

Dikke knuffel vanuit Brissy
xoxo