The beautiful National Parks of the Top End

Mijn avontuur door de prachtige national parken Litchfield en Kakadu in de Top End van de Nothern Territory begonnen afgelopen maandag aan het begin van de middag.
Nadat ik weer rond gebeld had en internet afgezocht begon ik aan de rit naar Litchfield NP, toch weer ff wennen om weer alleen in de auto te zitten. Als waren het maar 2 weken die ik met Beth rond gereisd heb, maar het waren wel zeer gezellige weken :)
Het was vanuit Darwin zo’n 140km naar Litchfield NP en het eerste waar ik een stop maakte was een uitzichtpunt over de Magnetic Termite Mounds. Hier stonden termieten hopen/bergen van wel 2 meter hoog! Ongelofelijk dat een beestjes van een halve centimetermeter grote dit kunnen maken.
Hier kwam ik een groep tegen waarvan ik een van de meisjes in Cairns bij JJ’s ontmoet had. Ze besteedde de komende dagen in deze NP net als ik en begonnen daarna aan de trip langs de westkust. Dus we zouden evt samen kunnen reizen, was haar voorstel. We wisselden telefoonnummers uit en zouden elkaar waarschijnlijk nog wel vaker tegen komen deze dagen.
Nadat ik een rondje om de termiethopen gemaakt had reed ik door naar de Florence Falls. Het was vanuit de parkeerplaats een paar honderd meter lopen naar het uitzichtpunt en er waren ook een aantal wandelroutes die vanuit hier begonnen. Het begon inmiddels tegen vijven te gaan, dus ik besloot om alleen naar het uitzicht te gaan kijken. Wat prachtig was, het waren 2 een erg mooie watervallen omringd door prachtige groene natuur voor zover als je kon kijken.
Na even van dit uitzicht genoten te hebben reed ik een klein stukje terug omdat daar een camping plaats was waar ik de nacht wilde doorbrengen. Bij de ingang stond een bord waar je moest betalen door de envelop met geld in de brievenbus te doen. De enveloppen waren op, dus een gratis overnachting dan maar ;)
Het was er behoorlijk vol met kampeerders, maar ik vond een plek waar alleen een auto geparkeerd stond dus ik vond dat ik er met mijn tentje best langs kon. De eigenaren van de auto waren er niet, maar ik zou ze vragen zodra ze terug kwamen of het goed was. Voordat ze terug waren kwamen er nog 2 kampers langs ons staan die het zelfde plan als ik hadden. Het werkte allemaal prima, dus iedereen happy.
Zodra de zon onderging werd ik aangevallen door muggen dus verplaatste ik me met laptop en leesboek naar mijn swag om daar de rest van de avond in door te brengen en later in slaap te vallen.

Tegen 7 uur werd ik dinsdagmorgen wakker en had ik heerlijk geslapen. Ik nam een douche, die verrassend goed was en borg mijn swag terug op in de auto. Alle andere kampeerders waren ook bezig met spullen op te bergen en te vertrekken. Ik reed naar Buley Rockhole en genoot daar aan het water van mijn ontbijtje. Je kon hier zwemmen en er waren dan ook verschillende mensen die een ochtendduikje kwamen maken.
Ik vervolgde mijn trip door Litchfield NP en stopte bij Tolmer Falls, hier liep ik naar het uitkijkpunt en zag een smalle maar hoge waterval van bovenaf prachtig tussen alle rotsen en natuur. Het was ook hier weer een geweldig uitzicht.
Vanuit dit uitzicht begon ik aan de wandelroute die erbij was van 1.2km. deze stond als gemiddelde gradatie aangegeven met een duur van 45 minuten, dit zou ik goed moeten kunnen doen op slippers zonder water besloot ik. Sommige stukken waren wat klauterig over rotsen dus schoenen waren handiger geweest, maar ik redde me prima. De route leidde me naar de top van de waterval om daar langs het water dat naar de waterval stroomde te lopen. Het was een erg leuke wandeling, vooral cool om het water naar de waterval te zien stromen en dan te vallen waar de rotsen eindigen, als het einde van (een stukje) wereld…
Het tweede deel van de route leidde met terug naar de parkeerplaats door een vrij woestijn achtige omgeving met verschillende palm en varen soorten. Ook stonden er een hoop wilde rozen mooi in bloei.
Na deze mooie wandeling ging ik vol goeie moed opzoek naar de volgende wandeling.
Deze vond ik bij de Wangi Falls, de wandeling was hoog over de bergen door dorren natuur en erg warm. Maar de watervallen waren geweldig mooi! Het waren er twee, redelijk hoog, eentje smal en de andere redelijk breed, ze kwamen uit in een meer waar je kon zwemmen! Dit zag er prachtig en zeer aantrekkelijk uit, maar ik besloot om nog even verder te rijden naar de volgende en laatste stop in dit park toegankelijk voor 2WD.
Deze stop waren de Cascades van Litchfield NP en ik dacht dat ik hier aan het water wel mijn lunch zou kunnen maken en eten, dus ik stopte alles in mijn rugzak hiervoor en begon aan de wandeling.
Het was 1.3km naar de Lower Cascades en 1.7km naar de Upper Cascades. Ik besloot voor de Lower te kiezen omdat deze uitkwamen bij de Curtain Fall, wat me een mooi plekje leek voor lunch.
De wandelroute ernaartoe had een aantal bijzondere stukken over kleine riviertjes die ik over rotsen moest oversteken en een aantal plekken waar ik tot kuit hoogte door het water moest om verder te kunnen. Ook waren de stukken over de rotsen een redelijk geklim en geklauter, ik had dit niet echt verwacht en moest het op mijn slippers doen. Na deze bijzondere route kwam ik uit bij de Curtain Fall die erg mooi was! Helaas stond er een bordje dat je er niet in mocht zwemmen en was er ook niet echt plek voor lunch dus besloot ik verder te wandelen en later te lunchen. Het was nog maar 1km om de route te vervolgen en terug bij de parkeerplaats te komen, dus ik liep verder ipv van dezelfde route terug te gaan. Het gave was dat je langs de waterval via de rotsen naar boven moest, dus je kon er (als je wilde) gewoon onder gaan staan!
De route vervolgde een stukje langs het water en daarna verder over de bergen. Terug op de parkeerplaats keek ik nog een keer op het bord en kwam ik erachter dat ik nu de ‘Loop’ gelopen had van 3.3km en de Lower en Upper Cascades gezien had :) wat me dus ook behoorlijk hongerig gemaakt had!
Ik reed terug naar Wangi Falls om daar op een picknick bankje mijn lunch te maken en daarna een plons in het water te maken.
Voor lunch/diner maakte ik me rijst met wortels en soja saus klaar op mijn fantastische fornuisje, wat prima smaakte. Ik las een hoofdstukje in mijn ‘the Book of the Dead’ en vond daarna mijn weg naar het water. Het was heerlijk verfrissend! Ik zwom naar de grote waterval en werd al van een redelijk afstand nat geneveld en door de stroming was het lastig om dichtbij te komen. Ik zwom een tijdje rond genieten van dit heerlijk water van de prachtige watervallen, optimaal genieten!
Toen ik het water uit klom zag ik een leguaan aan de kant van het water op de rotsen liggen, schat dat hij bijna 1 meter lang was. Hij was zeer op zijn gemak en ik kon redelijk dichtbij komen :) zo kon ik hem goed bekijken en hij mij, want ik zag zijn oog bewegen op mijn bewegingen en hield zo alles in de gaten. Hij had zeer bijzondere ogen, bijna helemaal zwart en dan als pupil zijnde een soort lichtgevende cirkel.
In het gras lag ik me neer met uitzicht op de waterval, hier las ik verder in mijn boek totdat ik zo goed als opgedroogd was en de zon langzaam onder begon te gaan.
Alle plekken die voor mij en mijn 2WD toegankelijk waren in Litchfield NP had ik nu bezocht!
Ik besloot terug te rijden naar Buley Rockhole om daar de nacht te kamperen om de volgende morgen mijn weg voor te zetten naar Kakadu NP.
Tegen zonsondergang kwam ik op de camping aan, hier was het een stuk rustiger dan bij Florence Falls. Ik parkeerde de auto in een van de lege plekken en maakte mijn swag klaar.
Die avond las ik ‘the Book of Dead’ uit en sliep weer heerlijk onder de sterren hemel.

Woensdag morgen pakte ik mijn bed weer in, at een boterhammetje met jam, verliet ik Litchfield NP en begon aan de trip naar Kakadu NP.
Onderweg tankte ik de auto vol in Adelaide River en reed daarna de 172km naar Kakadu NP.
Hier wilde ik een bezoek brengen aan Gunlom en aan Nourlangie. Nourlangie was nog zo’n 100 km en Gunlom was een van de eerste afslagen die ik tegenkwam zodra ik Kakadu NP in reed. Hier was ook een camping plaats dus ik besloot om door te rijden en dan later op de dag hier terug te komen.
Halverwege wilde ik een kijkje maken bij de Yellow waters, maar dit was nog gesloten vanwege de krokodillen, dus reed ik door naar Nourlangie.
Hier aangekomen was het ook alweer lunch tijd dus ik stopte vanalles in mijn rugzak en begon aan de wandelroute van Nourlangie. De route had een uitkijkpunt waar je rechtstreeks heel kon lopen en dan de terug weg langs de Aboriginal Art sites kon doen. De uitkijkpunt was niet zo spectaculair als in Ubirr, maar toch mooi om lekker op een rots te gaan zitten voor een lunch ;) Je kon uitkijken over het NP en de rotswand in de verte was Arnhemland.
Met mijn fornuisje maakte ik mezelf Penne klaar met maïs en een cup-a-soup Creamy Chicken sausje :p
Na lekker gegeten te hebben had ik weer nieuwe energie om mijn route te vervolgens langs de Aboriginal Art Sites, welke zeer mooi en bijzonder waren. Deze meeste waren erg duidelijk te zien en bij verschillende stond een bord met uitleg bij. Zo had je Namarrgon – Lightning Man, die heeft bliksem in een cirkel om hem heen die hij met zijn handen vast houd en aan zijn ellebogen en knieën heeft hij bijlen die de donder veroorzaken. Hij woont nu in de rotsen genaamd Lightning Dreaming in Arnhemland die ik vanuit het uitkijkpunt kon zien.
Een andere zeer bijzondere tekening waar ik bij stond te lachen was de ‘Nabulwinjbulwinj’, dit is een zeer gevaarlijke geest die vrouwen eet nadat hij ze vol gesmeerd heeft met jam :O
Moet zeggen dat de Aboriginals een zeer bijzonder geloof hebben!
Nadat ik me zeer vermaakt had tijdens deze bijzondere wandeling stapte ik weer terug in de auto om naar Gunlom te rijden.
Het was tegen 4 uur toen ik hier aan kwam, het was 14km over onverharde weg naar de camping plek en 39km over onverharde weg naar Gunlom. Ik begon aan de rit en deed een half uur over de weg naar de camping en besloot om daar te blijven en morgenvroeg te besluiten of ik verder wilde rijden of dat het toch niet zo’n goed plan met mijn 2WD was. In het boekje stond dat het te doen was met 2WD en toen ik aan de weg begon stond er een bordje met ‘4WD recommended’
De camping was helemaal leeg, wat me enigszins verbaasde. Ik besloot om die nacht in de auto te slapen omdat ik me niet prettig voelde om helemaal alleen in mijn tentje te liggen.
Het was een niet heel erg prettige nacht omdat het bloedje heet in de auto was, zoiets als proberen te slapen in een sauna :( uiteindelijk viel ik toch in slaap maar was ik ook weer vroeg wakker.

Gunlom was een uitkijkpunt van boven op een waterval, waar over ze schreven als ‘staan op het einde van de wereld!’ Het klinkt geweldig, maar ik besloot toch om het niet te doen, het zou me zeker 2 uur koste om daar te komen met de hoop dat de weg niet slechter zou worden.
Verstandig en een beetje teleurgesteld reed ik terug en vervolgde ik mijn weg terug naar Katherine.
Ik besloot dat ik het met de benzine zou moeten kunnen redden tot in Katherine omdat hij daar goedkoper is dan in Pine Creek, het dorpje waar ik doorreed toen ik Kakadu NP verliet.
Met nog dik 20km te gaan begon mijn rode lampje te branden en kreeg ik het toch even behoorlijk warm! Hoever kun je ook alweer rijden met je reserve?!
Natuurlijk kwam ik netjes met voldoende benzine in Katherine aan en was vulde ik de tank daar weer aan. Zodra ik weer bereik op mijn telefoon had kreeg ik een berichtje van Peter van de Job agency of ik nog in Katherine was en had hij 2 berichten op mijn voicemail ingesproken over de afgelopen dagen.
Met goeie moed liep ik het kantoor binnen maar was ik helaas te laat…. :( rrrrrrr!!!
Omdat ik de afgelopen dagen niet opnam had hij die morgen de keus moeten maken en iemand anders de baan gegeven! Logisch, maar ik baalde hier ongelofelijk veel van!! Dat zou perfect zijn geweest!
Hij zou kijken of hij verder nog iets kon doen en ik probeerde nog wat boeren te bellen, maar helaas.
Het was een slechte dag voor me en ik baalde echt mega erg! Blij dat bij jullie de morgen aanbrak en ik tegen mam kon klagen :( Thanks voor je luisterende oor en je support!
Die avond sliep in weer in het Springvale camping park waar ik al eerder met Beth geslapen had en zag veel dezelfde backpackers, waarschijnlijk ook nog steeds opzoek naar werk :(
In mijn swag kijkend naar de sterren kreeg ik telefoon van Fabien, mijn duik instructeur bij RAD in Townsville! Het was al een hele tijd geleden dat ik hem gesproken had en ik was erg blij dat hij belde. We hebben een dik uur gezellig over alles bij gekletst.
Door deze positieve energie van familie en vrienden viel ik uiteindelijk in slaap met mijn hoop gezet op morgen!

Vrijdagmorgen wilde ik mijn verhaal aan jullie gaan schrijven in de keuken op de camping, bleek dat de stroom kabel gesprongen was, dus helaas.
Ik pakte al mijn spullen weer in en reed terug naar het centrum. Ik wilde die morgen nog besteden aan het zoeken naar een baan en dan waarschijnlijk in de middag aan de trip richting de westkust beginnen. wat betekende dat mijn laatste hoop gezet zou zijn op werk vinden in Perth! Ik zou daar over een maand kunnen zijn via de west kust, maar dat betekende ook dat ik dan waarschijnlijk daar zou komen zonder geld en zeker werk zou moeten vinden!
Het ideale zou dus zijn om hier te werken en dan met mijn verdiende geld en 88 dagen :p relaxed via de west kust naar Perth te kunnen rijden.
Ik had die morgen een meisje horen praten over werk bij King Producers. Dit was dezelfde boer als wat ik via Lucas (de jongen bij de pizzaria) hoorde. Ik besloot om het daar nog eens te proberen en reed 20km naar Fox Road. Bij King Producers stond nog een andere auto met een Franse jongen en een Koreaans meisje te wachten op ene Steven, want die had waarschijnlijk werk wat komende week zou starten.
De vrouw bij de receptie van King Producers wist hier niks van en hun zelf zochten zover zei wist geen werkers.
Met het stel heb ik een hele tijd gezellig staan praten dus ik besloot met hun te wachten, dat vonden ze niet erg. Nadat we 1,5uur gewacht hadden begon ik de moed te verliezen… ze hadden gehoord dat Steven op de farm hierlangs zou zijn, dus ik stelde voor om daar naartoe te rijden. Dit deden we maar helaas zonder geluk. Inmiddels was het nu 12.00uur en hoopte we dat hij voor lunch terug zou zijn en gingen we weer terug naar King Producers. Na nog een paar minuutjes kwam dan eindelijk Steven toch, maar ook nu was het weer niet wat ik graag wilde horen. Hij begon inderdaad maandag met pakken maar had al 3 werkers en wilde eerst kijken hoe het ging voordat hij meer mensen aannam, want hij wilde zijn werkers volle dagen geven en niet zoveel mensen aannemen dat ze maar halve dagen kunnen werken, goeie kerel! Maar had ik helaas nu niks aan, hij vroeg onze telefoon nummers die we in zijn agenda opschreven en bedankte hem voor zijn tijd.
Ik besloot terug naar Katherine te gaan om wat te internetten ofzo, wist nu even niet of ik nog moest wachten tot volgende week of vandaag zou verder reizen.
Het stel ging ook naar de Mac dus we zouden elkaar daar wel weer zien, erg leuk en vriendelijk koppel.
Terug in Katherine had ik 2 voicemail berichten die van Steven waren, hij wilde dat ik voor hem kwam werken maar vond het vervelend om alleen mij aan te nemen met het andere stel erbij, dus vandaar dat het hij belde! Whoehoe, ik kon het bijna niet geloven :)
Ik probeerde hem terug te bellen, maar nam niet op, wachten tot hij weer belt dan maar. Gelukkig duurde dit niet heel erg lang en spraken we af om over een half uurtje af te spreken om het werk door te spreken. Ohw Yeah!! Ik was ongelofelijk blij!!
Voor de lunch trakteerde ik mezelf op een broodje van Subway, deze at ik op een picknick bankje in het centrum. Waar Steven een half uur later naartoe kwam. Hij runt de ‘packing shed’ (inpak afdeling/schuur) voor een rock melon boer, volgens mij noemen wij deze Galia meloenen?
Dus ik ga de komende 3 maanden meloenen inpakken :p voor gemiddeld $24 per uur! 7 dagen in de week werken van minimaal 8 uur per dag en een dag vrij als je het van te voren even aangeeft.
Hij had nog 2 andere meisjes aangenomen zodat we het ons toch een beetje gezellig konden maken, kletsen en muziek was geen probleem zei hij, het is saai en monotoon werk dus we moesten het ons zelf een beetje gezellig zien te maken :) Klinkt prima hey!
Hij vroeg wat ik die middag nog te doen had, uhm niks…
Er zou die avond een monteur voor de machine komen maar die moest opgehaald worden in Pine Creek, 88km vanuit Katherine richting Darwin. Hij vroeg of ik dit wilde doen, ik kreeg zijn Ute (auto) mee en hij zou me er $50 voor geven, dus why not?!
Ik moest om 4uur vertrekken en had nog een uurtje voor mezelf voordat het tijd was.
Met een mega big smile ging ik naar de Mac om dit geweldige nieuws tegen mam te vertellen!
Ik was echt zo blij als dat ik gister sip was :) Jippie, werk!!
Nu kan alles verder door gaan zoals ik in gedachten al gepland had.
De komende 3 maanden werken, flink geld verdienen, mijn 88 dagen bij elkaar krijgen!
Dan door de west Australië reizen om te eindigen in Perth halverwege Oktober als mijn visa afloopt.
Waarschijnlijk dan mijn tripje naar Bali om op een toeristen visum terug te komen en dan samen met pap, mam, Dennis en Milou een fantastische trip door de Oostkust van Australië te maken!!
“I love my life”
Om 4 uur parkeerde ik mijn auto op de boerderij en stapte in de Ute van Steven. Hij vertelde me waar ik naartoe moest gaan en dat hij waarschijnlijk al een kamer voor me zou hebben als ik terug kwam, fijn :)
Na een uur en wat ?regen? onderweg, die trouwens erg lekker rook, kwam ik aan in Pine Creek waar ik bij de pub de Ute parkeerde. Ik besteld hier een drankje en nam plaats op het terras. De monteur zou rond 6 uur hier zijn, dus ik moest even wachten. Gelukkig had ik mijn boek mee genomen, ik ben het eerste deel van de Hunger Games aan het lezen en ik vind het verrassend goed!
Er waren verschillende mensen op het terras uit het dorp die me vroegen erbij te komen zitten, waarom niet dacht ik. Dus ik vermaakte me daar met gekke dorpse verhalen ;) Het was bijna 7 uur toen Andrew, de monteur aankwam. Hij bestelde zich wat te drinken voordat we terug reden en zaten nog even met de locals te praten. Ze begonnen redelijk zat te worden, dus het gesprek begon me steeds minder te bevallen. Tijd om te gaan dus. De terug rit met Andrew was gezellig, hij is een behoorlijke spreekbuis en heeft over zijn familie, verleden, reizen en nog van alles zitten vertellen.
Terug bij de farm was het rond negenen en zat Steven op ons te wachten. We reden (ik met mijn auto) een stukje verder het land in om bij een ‘trailer’ woonhuis/park uit te komen. Hier waren zo’n 10 kamers waarvan ik er een kreeg, ik denk ongeveer 2 bij 2,5 meter groot, raam, airco, bed, kast en spiegel. Prima toch, het enige nadeel was dat de kamer vol lag met een soort kleine kevers :O Deze zaten overal, niet alleen op mijn kamer maar overal, in de keuken enz. het gedeelte langs de kamers waren de douches, wc’s en wasbakken, hier zit geen dak boven dus ik heb een openlucht douche ;) lol!
Ik pakte de spullen uit de auto die ik nodig had en maakte mijn bedje klaar. Steven beloofde morgen voor een stofzuiger te zorgen, hij had wel de meeste beestjes met handveger en blik al weg gehaald.
Happy met mijn nieuwe job viel ik in slaap.
Om 7 uur liep ik de packing shed binnen omdat Steven zei dat hij wel al een paar uurtjes werk voor me had zodat ik alvast wat geld kon verdienen.
Hij was er zelf niet maar een andere collega wist wat ik moest doen. Ik mocht beginnen met de koeling uit te vegen, hier was het koud! Brrr, dus ging ik met eerst lange mouwen aan doen.
Nadat ik deze uit geveegd had mocht ik de deur van de koeling schrobben. Ik was eerder klaar dan dat Steven terug was, dus de jongen liet met nog een deel van de shed vegen om de tijd op te vullen.
Toen steven terug was moest ik met de auto weer terug naar Katherine rijden om daar wat spullen te halen, geen probleem.
Toen ik terug kwam was het bijna elf uur en had hij geen werk meer voor me, maar had ik toch wel al 4 uurtjes verdient.
Hij vroeg of ik die middag mee wilde naar de Katherine Cup, paardenraces in het dorp. We gingen hier om 2 uur naartoe en het was behoorlijk druk. Iedereen was mee uitgedost qua kleding, de vrouwen liepen in hot couture jurkjes met hoge hakken en hoedjes en dergelijke in hun haar.
Het gokken op wie er gaat winnen vind ik helemaal niks, maar gokken in het algemeen vind ik niks.
Steven had 3 keer wat ingezet, maar niks gewonnen. De races zelf vond ik wel bijzonder om te zien, had ik nog nooit eerder gezien. Het zijn prachtige paarden waar ze op rennen en gaan mega snel!
Erg leuk om dit meegemaakt te hebben.
Daarna reed ik nog naar de Mac om te internetten voordat ik terug naar de farm zou rijden, maar ik besloot om eerst mijn lieve broertje te bellen. Het was zijn verjaardag vandaag en ik had hem al zo lang niet meer gesproken dat ik hem wilde verrassen door hem te bellen!
Dit vond hij erg leuk en ook ik was erg blij om zijn stem weer te horen en met hem te kunnen kletsen!
Beide mega happy om te kunnen praten over dat we elkaar spoedig hier in Australië zullen treffen :D
Na een kwartiertje moest ik helaas alweer afscheid nemen omdat het anders te duur zou worden.
Hoop dat je een leuke dag hebt gehad Dennis en een gezellig diner met de familie!! HvD xx
Terug in mijn nieuwe huisje heb ik die avond de film Seabiscuit gekeken wat gaat over paardenrace, zeer toepasselijk dacht ik ;)
Gister had ik nog een vrije dag en sliep ik enigszins uit. Steven kwam me een stopzuiger brengen dus kon ik mijn kamer doen. Later die morgen kwam hij weer terug en nam me mee naar het dorp om mosquito net te gaan halen wat ik tegen mijn raam en airco kon maken, zodat er hopelijk minder van die gekke kevers binnen komen. Ik maakte dit zelf tegen mijn raam, maar de plakband/Duke tape was niet echt optimaal in de hete zon, hoop dat het blijft zitten. Het deel voor de airco deed ik aan de binnenkant in de kamer en dit ging een stuk beter.
Het begin van de middag besteedde ik aan het eerste deel van dit verhaal en later die middag moest ik voor Steven naar het dorp rijden om op de Springvale camping de meisjes te vinden waar ik vanaf morgen mee ga werken, hij was hun nummer kwijt :O Oeps, dus kon niet bellen. Ik kreeg zijn Ute weer mee en zei dat ik ook even naar de Mac wilde voor internet, omdat die het gister niet deed. Dat vond hij geen probleem, maar helaas deed de internet het nu ook weer niet :(
De meisjes had ik snel gevonden, het Canadese meisje Mellory was erg aardig en denk dat het erg gezellig gaat worden om samen te werken. Het andere meisjes was een beetje ziek, dus heb haar niet echt gesproken. Ik vertelde dat ik hun morgen rond lunch tijd zou komen op halen en dat we dan begonnen met werken en ze vanaf dan ook konden overnachten op de farm.
Ook zij was helemaal enthousiast over dat ze eindelijk werk had, nadat ze al 3 weken op deze camping was!!
Nadat ik Steven de auto terug gebracht had belandde ik weer terug in mijn kamertje en las nog wat in mijn boek, verslavend the Hunger Games!
Die avond hadden ze een BBQ en was ik ook uitgenodigd. Het was niks bijzonders, zoals ze zelf zeiden, worstjes met brood en BBQ saus (denk dat jij deze erg lekker gaat vinden Dennis ;)
Maar het was gezellig en nu had ik met denk ik wel iedereen kennis gemaakt! Ze werken allemaal bijna iedere dag en zijn dan ook moe, zoals ik waarschijnlijk ook zal zijn na een paar weken!
Steven zelf woont in een van de kamers, Christoffer woont hier; een Duitser die hier al 8 maanden werkt.
Eva; een Duits meisje dat hier sinds 2 maanden werkt. Een Italiaans koppel (Lucas van de pizzaria) die hier sinds 3 weken werken. Een Belgisch en Duits meisje, koppel; die hier sinds 4 weken werken. En er wonen 2 Aziatische jongens maar die heb ik nog niet gesproken. En dan komen er nog de 2 meisjes bij waar ik mee ga werken. Best een gezellig boeltje dus :)

Vandaag is het maandag en heb ik de morgen besteed om dit verhaal voor jullie af te schrijven. Het is weer eens erg lang geworden ;) maar dit zal voorlopig wel even de laatste zijn. Aangezien het werk iedere keer het zelfde zal zijn hoef ik jullie hier maar een keer in de komende drie maanden over te vertellen, haha!
Ik hoop dat ik nog even op de Mac internet kan om dit verhaal up te loaden als ik dadelijk de meiden ga halen.
En dan gaat het werk beginnen! ik ben er nu nog heel enthousiast over, maar ben bang dat ik het zwaar ga krijgen. Monotoon een hersenloos werk is niet echt iets voor mij en ik ga me dan ook zeer snel vervelen. Ben in ieder geval erg blij dat we gezellig mogen kletsen van Steven (wat bij de Avocado boer niet mocht)!
En ik krijg mijn 88 dagen bij elkaar en verdien goed geld, daar doe ik het voor!!

Hope everything is well in Holland?!

See ya soon mates!!

xxx