The last days of fun with Beth!

G’day everyone, how are you today?

I’m doing very well. On my own again…but my journey goes on :)

De afgelopen dagen in Darwin waren de laatste met Beth, helaas…maar wel zeer gezellige dagen;

Woensdag in de middag kwamen we aan in Darwin en reden we eerst een rondje door de stad om een eerste indruk te krijgen. Het gaf het gevoel van een echte vakantie bestemming, boulevard met restaurantjes en souvenir winkeltjes en een prachtige blauwe zee om over uit te kijken!
Helaas zit die hier vol met krokodillen, dus duiken in Darwin is geen optie.
We zochten een parkeer plaats voor de auto om het informatie centrum te bezoeken, dit was redelijk groot en stond vol met folders, maar de dame die ons hielp was helaas niet echt informatief :(
Dus gingen we met een pak folders de deur uit om zelf naar accommodatie te zoeken. We belde de kampeer parken in de omgeving die vroegen gemiddeld $38 per nacht, behoorlijk wat om je tentje op te zetten!
We wilde in het weekend graag op stap om het laatste weekend met Beth gezellig goed te vieren. Daarom besloten we om voor het weekend een backpackers te zoeken in het centrum, zodat we beide wat konden drinken (de kampeer parken waren allemaal min 20 minuutjes rijden). En de komende nachten in Kakadu National Park door te brengen, in de hoop dat we daar ‘gratis’ of zeer goedkoop kunnen slapen als compensatie voor ons ‘luxe’ weekendje ;)
Het begon al tegen de avond te gaan dus snel op weg naar Kakadu NP, dit was 133 km rijden dus we haalde het niet om er voor het donker te zijn.
De camping plaats die we uitgezocht hadden in de folder bleek off road te liggen dus we moesten naar het kampeer park aan de hoofdweg wat ons $14,50pp koste. Hiervoor kregen we wel een plek met stroom dus konden we al onze elektronica opladen. Zodra we de auto uit stapte werden we aangevallen door ontelbaar veel muggen!! WWhhhaaarrr :(
Zoveel dat ik er zelfs gek van werd! Dus het was in een mega tempo de tent opzetten, klaar maken voor bed en met een boek en Japanse crackers mix als avond maaltijd lagen we voor 8 uur in onze tent :p
Met een Dingo heulend op de achtergrond en de muggen zoemend tegen mijn mosquito net viel ik in slaap.

Donderdag morgen was ik vroeg wakker en nam een douche, het was de minste douche tot nu toe, half werkende sproeier. Maar weer opgefrist voor een nieuwe dag.
De muggen vonden het nog steeds gezellig, dus het was voor ons tijd om snel verder te gaan.
We reden verder Kakadu National Park in om daar Jabiru en Ubirr te bezoeken. Kakadu is het grootste National Park van Australië en heeft de meeste Historische Aboriginal Art tekeningen op de rotsen, dus ik was zeer benieuwd.
Jabiru verbaasde me ontzettend want dit was een klein dorpje waar mensen wonen, er was een kinderschool en een aantal winkeltje op het plein in het centrum van het dorp (shopping centre zoals ze het op de plattegrond noemde ;) Ik wist niet dat je in een National Park mocht wonen, dacht dat het altijd alleen natuur was.
We maakte een rondje door het dorp, vroegen bij het Job centre of ze toevallig werkers zochten en reden daarna door naar Ubirr. Vlak voordat we hier aankwamen was er een informatie centrum waar we een kijkje gingen nemen. Hier hadden ze een soort museum gemaakt van alles wat in Kakadu leeft en informatie daarover. Aan de balie vroegen we een goeie suggestie over waar naar toe te gaan en hij zei Ubirr, goeie keus van ons dus! Ook dachten we te moeten betalen omdat er langs de weg borden stonden met $25 toegangspas, maar hier zei hij niks over…en wij natuurlijk ook niet.
In Ubirr waren 2 wandel routes waarvan eentje met uitzicht wat vooral mooi moest zijn tijdens zonsondergang zei het boekje, dus die bewaarde we voor later die dag!
De andere wandelroute was ongeveer een uur door het regenwoud. Vol goeie moed begonnen we hier aan, maar na een paar minuutje haakte Beth af. Ze stond bijna te gillen :O
Oops, ik was helemaal vergeten dat ze bang is voor spinnen. En boven de wandelpad hing het vol met webben van de Yellow Orb Spider, deze is gemiddeld zo groot als je hand!
Ze zei dat ik hem maar lekker alleen moest lopen en rende bijna terug naar de auto :p
Ik liep vlijtig verder en was blij dat Beth besloten had om terug te gaan want het hing hier vol met spinnen webben en mega veel van die grote Orb spiders!
Het was lekker om ff een stuk te wandelen maar buiten de spinnen was het niet erg speciaal. Het derde deel van de route was wel grappig, dit was het vrouwen deel. Hier stond een bordje ‘Only Women’ In dit gedeelte stond een grote vijgenboom die ze de ‘Sitting lady’ noemde. Dit is een traditioneel Aboriginal gedeelte en behoort met respect behandeld te worden dus voor de mannen is er een alternatieve route om hun vrouwen op de terug weg daar weer te kunnen treffen.
Stel je voor dat iedereen dat netjes doen, zou er op dat stukje aarde dan nog nooit een man gelopen hebben…
Terug bij de auto was Beth haar planning aan het uitstippelen, nu dat we tegen het einde van de week liepen en nog geen werk gevonden hadden werd het tijd dat ze haar vluchten ging uitzoeken om deze te kunnen boeken. Ze was blij dat ze eruit was en kon nu een mail sturen om de vluchten te regelen zodra we weer binnen mobiel bereik waren.
We gingen naar het uitkijkpunt over de rivier die Kakadu scheid van Arnhem land. Arnhem land is volledig van de Aboriginals en mag je als buitenstaander (toerist of Australier) dan ook alleen bezoeken als je een vergunning aanvraagt bij de Aboriginal community.
Tegen 1uur aten we lunch op de parkeerplaats naar Ubirr. We smeerde ons een boterham met kaas op de motorkap en werden vergezeld door een kleine Walibi die in de bosjes langs ons zat te eten.
We pakte onze rugzak in met water, fruit, leesboek en camera, klaar om de middag door komen totdat de zon onder gaat.
De wandeling naar het uitkijkpunt was erg leuk omdat we overal langs mega rotsformaties geleid werden die beschilderd waren met Aboriginal Art. het is erg lastig om hier wat uit te halen, omdat ze er traditioneel iedere keer weer overheen schilderen. Er zitten dus verschillende lagen met verhalen in de tekeningen. Sommige kun je goed wat uit halen, als een man met speer of een vis. En sommige tekeningen zitten op een rots waar geen mens kan komen…wie heeft die getekend…?
Bij de laatste tekeningen voor het uitkijkpunt lag een jongeman op de rotsen te relaxen, hij was een tourguide en zijn groep was naar het uitzicht kijken, tijdje voor een dutje dus..?!
We stonden een tijdje met hem te praten…zeer relaxte dude.
Toen zijn groep naar beneden kwam liepen wij naar boven, de rotsen op klimmend naar het geweldige uitzicht over een deel van Kakadu NP. En het was inderdaad prachtig! Het is een ongelofelijk gaaf gevoel om daar boven op die mega rotsen te staan en uit te kijken over een prachtige natuur die je helemaal omringd.
Ik vroeg wat Beth er van vond, het uitzicht was geweldig maar ze was niet zo onder de indruk over de rotsen en bergen als ik. Waarschijnlijk omdat ze die in de United Kingdom ook hebben en wij niet in ons platte landje.
Hier kon ik me de rest van de middag prima vermaken met dit uitzicht, wachtend tot de zon onder gaat.
Toen we opzoek gingen naar een rots die ons wat schaduw gaf rook ik plots vuur en zagen we een rookpluim opkomen in de richting die wij gekomen waren. Oh Ohw en nu? Wat is er gebeurt? En kunnen we nog wel terug?
Het vuur spreidde zich mega snel en binnen enkele minuten kroop het vuur voor onze rots langs om daar al het dorren gras te verbranden. De wind blies het verder en verder en het verbrandde al het dode gras, de gezonde planten en het gras vatte geen vlam gelukkig.
Enigszins beangstigd grapte we over dat dit een zeer goed begin van een horror film zou zijn. Gevangen op een rots en omringd door vuur…waarschijnlijk opzettelijk gedaan door de te relaxte kerel die we zojuist ontmoet hadden ;)
Na een tijdje zagen we een brandweer man en een paar rangers lopen, ze zwaaide naar ons dus alles was onder controle. Fijn te weten, nu was het dus onder de indruk kijken naar het vuur en foto’s knippen als een echte toerist. Het schijnt dat ze deze vuren geregeld zelf starten om de dode planten te verbranden en zo de grond weer nieuwe voeding te geven. Het was ongelofelijk hoeveel haviken hier op af kwamen in de hoop levend eten te kunnen vangen dat op de vlucht gaat voor het vuur.
Het vuur doofde vanzelf toen al het dode gras opgebrand was en de rust op de rots keerde terug. We plaatste ons in de schaduw, kletste wat, lazen wat en genoten van deze magische omgeving. En voordat we het wisten begon de zon te zakken en kwamen er steeds meer mensen naar boven om de zonsondergang te zien. Het werd zelfs behoorlijk druk.
Het was een beetje bewolkt waardoor de zonsondergang een bijzonder kleurrijk gezicht gaf, zeker de moeite waard!
Zodra de zon onder was kwam er een Ranger die iedereen vertelde dat het tijd was om te gaan, dus we liepen in een grote kudde allemaal terug naar de parkeerplaats.
Er was een kampeer plek een stukje terug waar we wilde overnachten, dit hadden meer mensen zich bedacht. En we stonden in de rij om binnen te komen. Bij de ingang stond een kerel met een clipboard iedereen in te checken, $10pp please, zei de kerel in een gewone blouse langs de weg…het kon zomaar iedereen zijn die zo ff snel geld verdient ;) Hij had geen uniform of receptie of iets dergelijks…bijzonder.
We reden rond tot we een plekje vonden en zette onze tentjes op, ook hier werden we vergezeld door de muggen dus snel de tent in en lekker nog ff lezen voor het slapen gaan.

We hadden geen haast vrijdag morgen dus we sliepen een beetje uit, zo goed als iedereen op de camping was dan ook al vertrokken toen wij gingen ;)
Er waren nog een aantal wandelroutes in het zuidelijke deel van Kakadu NP, maar Beth is hier niet zo’n fan van dus besloot ik om deze te bewaren voor als zij in Fiji zit.
Op ons gemak begonnen we aan de terug weg naar Darwin waar we tegen het middag uur aan kwamen. Ik belde de vrouw van de backpackers die we geboekt hadden, maar ze was pas rond half 4 terug dus we konden nog niet inchecken. We lieten de auto voor de deur staan en gingen te voet het centrum verkennen. We neusden in wat souvenir winkeltjes en gingen opzoek naar een Mac voor internet. Het duurde even voordat we hem gevonden hadden, een zeer kleine voor een stad als dit. En helaas deed de internet het ook nog niet, maar gelukkig kwamen we erachter dat ‘The Mall’ een winkelstraat in het centrum gratis internet heeft. Je kunt je hierop gratis inloggen voor 1 uur en daarna kun je dat na 6 uur weer doen, goed bezig!
Ik logde in om mezelf weer ff up te daten met jullie leuke reactie op mijn vorige verhaal, Facebook, ff kletsen met mam die ik wakker maakte met mijn berichtje :O En ik ging opzoek naar het adres van the Austalian Immigration Office in Darwin. Dit was maar een klein stukje lopen en maar tot 4 uur open, dus ik moest snel ‘haije’ tegen mam zeggen om dit te halen.
Hier werd mijn vraag grotendeels beantwoord zoals ik graag wilde horen :p Mijn vraag was of het mogelijk was om tussen mijn eerste en twee jaar working holiday visum een toeristen visum te kunnen krijgen. Want zoals jullie al weten komen mijn super lieve pap, mam broetje en Milou hier kerst en nieuwjaar met mij vieren!! Een droom die uitkomt in mijn droomreis!
Maar mijn visum verloopt in oktober en ik wil niet gelijk mijn tweede jaar erachter aan doen.
Het antwoord was dat het mogelijk is om een toeristen visum van 3 maanden te kunnen krijgen tussen de 2 working holiday visums maar daarvoor moet ik wel na mijn eerste visum het land verlaten. Als Nederlander mag ik niet meer dan 12 maanden aaneengesloten in Australië verblijven, dus ik moet opnieuw het land binnen komen.
Dit had ik wel gedacht, maar wist niet zeker of mijn tweede jaar daarna nog geldig zou zijn, maar dit blijkt dus van wel :)
Nu is de optie dus om een tripje van een week ofzo naar Fiji of iets dergelijks te boeken om daarna als toerist terug te kunnen komen. Klinkt niet vervelend toch?!
Inmiddels konden we bij de backpackers inchecken. De receptie was een soort kantoor waar een bom ontploft was, mega veel zooi. Ze had een kamer vrij met 2 bedden zei ze, deze kamer was haar ‘emergency room’ die ze alleen gebruikte als de overige kamers vol waren, omdat deze kamer erg krap was… Ze vroeg of we gekampeerd hadden in Kakadu NP? Ja… dan konden we ook in de tuin onze tent opzetten en daarin slapen als we dat liever wilde. Hiervoor vroeg ze $20pp en voor de kamer vroeg ze $30pp. We kregen de sleutel zodat we een kijkje konden nemen in de kamer en ze liet ons de tuin zien waar we onze tentjes konden plaatsen. We liepen in spanning de trap op opzoek naar kamer 12. Zodra we de deur opende kwam er een muffe rook lucht naar buiten, het was er donker en stond vol met spullen. Er stonden twee stapelbedden, waarvan een voor ons zou zijn. Maar de persoon die er al in verbleef had zoveel spul dat er weinig ruimte was. We hadden gehoopt om lekker in bed te ploffen met een film op de laptop, maar niet in deze kamer :( Het werd dus kamperen, wat ook nog vrij prijzig was, maar alle hostels zaten vol en nu zaten we in ieder geval in het centrum voor Beth haar laatste weekend.
We zetten onze tentjes op en plugde onze elektronica in de stroom. Ik vroeg de receptie of ze een verlengkabel had, tussen alle zooi kon ze er gelukkig een vinden die behoorlijk lang was. Zo konden we de stroom tot aan onze tentjes leggen en alsnog een film kijken die avond :)
We zaten een tijdje in de tuin en maakte een praatje met een stel uit Ierland dat hier sinds een week verbleef. Ze vertelde ons dat de kerel van kamer 12 daar al 4 jaar woont…en naakt slaapt :O
Het bleek dat bijna iedereen in het hostel voor langere tijd daar verbleef omdat ze in de omgeving werkte. Iedere kamer waar we naar binnen konden spieken stond dan ook bom vol met spullen! En hoe beter we keken hoe goorder dat het was, zo erg dat we er gewoon om moesten lachen, zo versteld stonden we ervan dat dit kon!
In de keuken maakte we eten klaar, het werd Indiaanse rijst gemaakt met kokosmelk en voor mij met wortel. De pasta waarmee je de indiaanse saus maakt hoef je alleen maar aan te maken met water of kokosmelk, ideaal gerecht voor een reiziger, want beide de rijst en pasta is houdbaar.
De keuken had genoeg service en potten en pannen, hadden wel een wasbeurt nodig voor gebruik. Het ergste was de koelkast, zodra deze open ging kwam er een lucht uit of dat er iemand in gestorven was…bleh, echt smerig! Gelukkig hoefde wij deze niet te gebruiken.
Buiten in de tuin aten we ons eten, daarna maakte we een wandelingetje naar het centrum om bij de supermarkt chipies te halen voor bij de film. Ik heb de serie True Blood gekeken, ik weet niet of deze ook in Nederland draait, maar het is zeer verslavend ;) ben nu met seizoen 2 bezig. Seizoen 4 heb ik ook al, be nu dus opzoek naar iemand die me seizoen 3 kan geven.
Na lekker in de buitenlucht langs mijn swag een aantal afleveringen gekeken te hebben kroop ik mijn bed in en viel in slaap onder de sterrenhemel van Darwin.

Zaterdag vroeg in de middag gingen we naar Parap shopping village om daar de markt te bezoeken. Het was al een hele tijd geleden dat ik een markt als deze bezocht had en vond het erg leuk om er overheen te slenteren. Ze verkochten van alles en nog wat; chili plantjes, voet creme, kleren, sieraden, tarot kaart lezen, lederen kraam en heel veel eten. Zoveel dat ik geen idee had wat te kiezen voor lunch. Er stonden veel Aziatische kraampjes die noodle soup en laska soup verkochten wat er erg aantrekkelijk uit zag, maar het was zo ontzettend warm (35°) voor soep! Uiteindelijk namen we allebei een fruit shake, dit was een geweldige kraam, maar wel 20 verschillende fruit shakes. Ik nam er een met ananas, banaan, honing, kokosmelk, ijs en dacht nog iets maar weet t niet meer, hij was in ieder geval erg lekker en verfrissend!
Na nog een tijdje rond gewandeld te hebben kocht Beth zich een enkelbandje en reden we weer terug naar de backpackers. Vanuit hier wandelde we naar het centrum om van daar uit langs de kust naar de lagoon te lopen. De kust hier is een cliffwand, dus je kunt niet over het strand lopen. De lagoon was redelijk rustig en bestond uit een deel dat afgeleid van de zee was en uit een golfslagbad waar je entree voor moest betalen. De golven waren behoorlijk heftig en zag er gaaf uit.
Tegen 5 uur waren we terug bij de backpackers en ging Beth haar haar verven. Luxe backpacker ;)
Ze had een mousse verf gekocht en was dus erg makkelijk aan te brengen. Met de verf in haar haar kroop ze haar tent in om een film te kijken terwijl het introk. Daarna maakte we ons beide klaar voor een gezellig stap avondje! Beth had make-up dus we probeerde er wat moois van te maken :p
Mijn hak schoenen haalde ik uit de koffer en het lukte me nog om hierop te lopen, en klaar voor een feestje waren we! We liepen de boulevard op en belande bij Monsoons, deze menukaart had voor ons beide wat en dit functioneerde ’s avonds ook als een club/discotheek.
Waar ik nog steeds aan moet wennen in Australië is dat je aan de bar moet bestellen, zowel drank als eten! Je krijgt dan een nummer mee en gelukkig komen ze je eten wel brengen. De drank mag je vanuit de bar zelf mee naar tafel nemen. Het nadeel/voordeel (ligt eraan voor wie) is dat je nu geen fooi geeft. Met een fles wijn op tafel zaten we gezellig te kletsen terwijl we op ons eten wachten.
Beth haar vluchten waren gemaild, dus ze hoopte snel wat te horen. Als alles gaat vliegt ze maandag vanuit Sydney naar Fiji, 8 dagen later van Fiji naar Nieuw Zeeland, 3 maanden later van NZ naar Argentinië en dan vanuit Brazilië terug naar huis Wales. Behoorlijk wereldreisje hey!
Ons eten werd helaas allemaal tegelijk gebracht, we hadden wat te snacken vooraf besteld en daarna hoofdgerecht, maar dit begrepen ze dus niet. Nu stond onze tafel bomvol met eten! Ik had een soort bitterballen gevuld met risotto, champignons en spek vooraf die bijzonder goed smaakte en kipschnitzel met kaas overbakken als hoofdgerecht. Beth had gesmolten kaas in wraps als voorafje en pizza als hoofd gerecht. Het was allemaal lekker maar erg veel zo in een keer :( gelukkig koelt het eten hier niet echt af, haha!
Later op de avond verplaatste we ons naar binnen om lekker op de muziek te kunnen dansen, althans dat was mijn planning, maar niet die van Beth. Ze wilde niet dansen en ging dus opzoek naar een kerel die met mij wilde dansen zodat zij met een drankje aan de bar kon zitten, hihi :)
Ze vond 2 heren waarvan een graag danste en de andere een drankje aan de bar dronk waar we ons de avond mee amuseerde. Uiteindelijk belandde we met z’n alle op de dansvloer en was het een mega gezellige avond!
Toen we ergens midden in de nacht naar buiten liepen en een van de jongens vroeg waar we woonden viel zijn mond open toen hij hoorde dat we backpackers waren. Grappig, hij vond ons er absoluut niet uitzien als backpackers ;)
Met z’n tweeën liepen we terug naar ‘huis’ en had Beth een e-mail dat al haar vluchten geboekt waren! Hadden we toch een goeie reden voor ons feestje. Terug in de tent boekte ze haar vlucht van Darwin naar Sydney op zondagnacht en lag ik al in dromenland voordat ze hiermee klaar was!

Zondag was het half 11 toen ik voor het eerst op de klok keek :O heerlijk geslapen!
Na een lekkere douche en n ontbijtje stopte ik mijn laptop in mijn rugzak en liep met Beth naar het centrum, zij ging naar de supermarkt en ik naar the Mall voor internet.
Hier kon ik eindelijk mijn vorige verhaal uploaden en ging ik opzoek naar een vlucht voor oktober. Als eerste zocht ik voor Fiji wat bijna $1000 vanuit Perth kost, niet normaal! Ik zocht alle omliggende (ei-)landen, deze meeste waren redelijk prijzig, totdat ik Bali intikte en een ticketprijs kreeg voor $210 retour. Whoehoe, dus…ik denk zo dat ik in oktober een weekje naar Bali ga :D Lekker!
Na een uurtje was mijn tijd op en liep ik terug naar de backpackers, Beth was film aan het kijken. Ze had weinig zin om haar spullen uit te zoeken en besloot het die avond te doen omdat ik toch zou gaan skypen.
We keken beide nog wat film op onze laptops en stapte tegen 6uur in de auto op weg naar Mendil Beach voor de night market.
Ook deze markt was weer leuk, had zo ongeveer de zelfde spullen alleen een stukje groter. Beth kocht een enkelbandje en ik dezelfde in armbandje als herinnering aan deze leuke, korte reis samen!
Nadat we alles gezien hadden liepen we langs de eetkraampjes wat er 2 keer zoveel als op de vorige markt waren! Ik koos voor Aziatisch eten, je kunt hier het formaat bakje kiezen en dan 3 verschillende gerechten uitzoeken, ik nam noodles met kip/cashew en Mongolische bief en als extraatje een garnalen spies erbij, jammie! Beth bestelde bij de Mexicaanse kraam een vegetarische burrito. We zochten ons een plekje uit om te zitten en aten gezellig ons lekkere eten, Beth haar laatste maaltijd in Australië!
Daarna reden we weer terug naar de backpackers en wandelde ik met mijn laptop naar the Mall om met pap en mam te skypen. Dit was alweer een eeuwigheid geleden en ik was dan ook heel erg blij om ze weer te zien en weer gezellig te kunnen kletsen! Een uur was helaas te weinig om over alles bij te kunnen kletsen en hoop dan ook snel weer ergens goeie internet te kunnen vinden om deze keer eerder weer te kunnen skypen! Wel hebben we het natuurlijk over hun trip naar Australië gehad en heeft zelfs mam er zin in :D Ook vertelde ik over Bali en lijkt de planning nu behoorlijk naar onze zin te zijn.
Helaas haalde mijn lieve broertje het niet om binnen mijn uur bij pap en mam te zijn en moet ik nog even wachten om weer met hem te kunnen kletsen :(
Na het uur op de laptop had ik nog een uur op de telefoon om wat te whatsappen en Facebooke,
Daarna was het inmiddels al 11 uur en was het tijd om terug te gaan. Beth had bijna al haar spullen ingepakt. Ze moest alleen haar matras en tent nog inpakken en die zou ik dan maandag op de post naar Wales voor haar doen, omdat die op zondag gesloten zijn.
Iets na middennacht reden we aan naar het vliegveld, wat een kwartiertje vanuit Darwin was. Na een hele dikke knuffel namen we afscheid van elkaar :( Maar we hadden afgesproken dat we elkaar zeker nog eens gaan zien! Ik hoop t, zou erg leuk zijn! Voor nu wens ik haar heel veel plezier met de rest van haar geweldige wereld trip en Thanks voor de weken die we samen reisde, het was erg leuk en gezellig!! Gonna miss you xx

In m’n uppie reed ik terug naar de backpackers om hier nog een nachtje te slapen want het was te laat om nu nog ergens anders naartoe te rijden.
Maandag morgen pakte ik mijn spullen in, reed het centrum in om Beth haar spullen op de post te doen, wat belachelijk veel geld kost! Bijna $100 samen en ook nog per boot!
Daarna besteedde ik nog een uurtje op internet in the Mall en belde alle boeren en job centers nog een keer of ze werk hadden. Het meest positieve was over een week/10 dagen.
Dus ik besloot om terug te rijden richting Katherine met een omweg via Litchfield NP en Kakadu NP. Schat tegen het einde van de week terug in Katherine te zijn nadat ik deze prachtige parken bezocht heb en dan nog een de boeren te proberen!!

Tot gauw weer

xx