How these days go by

G’day dear readers!
Nu we in Townsville voor een iets langere tijd verblijven, merk je toch wel dat we ons eigen leventje volgen. Zo is Mandy dit weekend weer op een duiktrip voor haar opleiding and you can’t imagine how jealous I am!! :O Hoe graag ik ook mee zou willen om tientallen van die amazing dives te kunnen maken, moet ik toch eerst even wat centjes gaan verdienen om zo die tripjes te kunnen financieren ;) tot die tijd geef ik Mandy mijn dive-camera steeds mee en kan ik toch stiekem een beetje mee genieten.

Anyway besides that, kon ik het toch niet laten om de shop van Remote Area Dive binnen te lopen op zoek naar mijn eigen dive / stinger suite en ik met mijn ontzettend groot gat in mn hand liep dus ook weer naar buiten als trotse eigenaar van een eigen pak!! Happy face :) Geld uitgeven zal toch wel in de gene zitten hè mam! En dan die centjes verdienen… Het eerste zaakje waar ik was geweest, Bistro1, daar hield de eigenaar zich helaas niet aan zijn belofte, hier kon ik pas beginnen zodra er een ander personeelslid vertrok, had hij wel eerder mogen zeggen. No way dat ik daar op ging wachten dus, ging ik snel terug naar het hostel om mij om te kleden en mijn cv’s te pakken en weer op pad te gaan. Dit keer met de gedachten om bijna rond te strooien met mijn resumes! zo ben ik dus bijna elk restaurant, lunchroom en bar af geweest in onze straat. Hier namen ze allemaal mijn cv aan en zouden ze er eens naar kijken.. behalve bij the JAMcorner en zoals jullie maybe gelezen hebben heeft Mandy hier ook werk gevonden. Hier werd ik ontvangen door Matt en nam direct mijn cv vol aandacht door en stelde daarop ook een aantal vragen, met name over ervaring, beschikbaar etc. “When can you start, mate?” vroeg hij, en met de drang om toch eindelijk iets te gaan verdienen antwoordde ik daarop “Tomorrow if you want! ;)”, hij excuseerde zich voor een momentje en kwam terug met de vraag of ik die zelfde avond nog langs wilde komen voor een trail ( introductie ) avond. JA NATUURLIJK!! Een baan zoeken is nog nooit zo makkelijk geweest :p dus met een goed gevoel nog even het centrum in alle social media checken en daarna terug naar het hostel om te eten, om te kleden en op naar mijn eerste avondje werken!! Ik kan jullie vertellen dat het erg goed beviel, leuk restaurant, hele aparte kaart met veel invloeden uit azië en de gerechten die uit de keuken kwamen zagen er stuk voor stuk super goed uit. Zelfs het bedienend personeel zei vol lof dat alle gerechten ook daadwerkelijk hemels smaken!! ( Ik heb het nog niet meegemaakt dat de bediening zo enthousiast is over de keuken, een goed teken dus ). Verder heb ik die avond mee gelopen met Lioc, een fransman die over 2 weken verder op reis gaat naar Thailand en met Ashley, een jonge dame die ook al ietsje langer hier werkte. Op sleeptouw ging ik dus ;) waar ze eerst een beetje terughoudend waren en mij glazen lieten poleren ( toch wel een standaard klusje voor de nieuwkomers ) mocht ik snel genoeg toch al met gerechten gaan lopen, drank opnemen en invoeren, drankjes maken en serveren. Ik heb mij dan ook echt wel vermaakt op deze introductie avond, alleen nu was het wachten op het verlossende woord of ik dan ook mocht blijven. “How are you coming around, buddy? It’s obvious that you’ve got some experience. Wanna stay?” uhm YES I DO?! En als afsluiter werd dus al het officiële papierwerk gehaald en mag ik gelukkig blijven :D!! Happy as can be liep ik terug naar het hostel om daar nog wat door te lezen en te gaan slapen met echt een goed gevoel.

’s Morgensvroeg heb ik mij toch echt de gewoonte gegeven om een paar baantjes te zwemmen in the pool die letterlijk naast onze kamer ligt :p handig dus als tegenhanger van al dat lekker eten hier!
Ananas, muffins en elke avond die heerlijk zelf gekookte maaltijden. Ik had die middag ook afgesproken om mijn papieren ook terug te brengen naar de Jamcorner zodat zij het contract in orde kunnen maken. Om 14:00 zou ik langskomen, Mandy was die morgen naar RAD gegaan om daar een morgen / middag mee te werken voor ervaring op te doen! De rest hebben jullie alvast gelezen in het vorige verslag! No need to repeat that ;)

Gistermorgen is Mandy vroeg vertrokken voor haar 2de trip met RAD voor haar opleiding, ik daarentegen ben naar Castletown shoppigmall gegaan om daar op zoek te gaan naar zwarte blousjes, deze zijn namelijk verplicht bij de Jamcorner. Helaas regende het wel en heb ik besloten om toch maar de stormparaplu van Mandy mee te nemen. Hop in de bus richting winkelcentrum waar ik al redelijk snel geslaagd was, 2 zwarte blousjes. Toch nog even in de boekenwinkel kijken of er nog iets leuks te vinden valt over het great barrier reef, want al het leven onderwater begint mij echt te fascineren :D!! een uur lang heb ik in die boeken zitten neuzen, maar heb toen toch maar besloten om terug te gaan. Eenmaal uitgestapt en halverwege het centrum vond ik dat ik redelijk weinig bagage bij me had…. !!!!! @#*!F

Paraplu in de bus laten liggen :( Stupid idiot.. Terug sprintend naar de bus halte was deze natuurlijk allang weer vertrokken, met de gedachten dat diezelfde bus weer hier langs zou komen heb ik eventjes gewacht, zonder resultaat.. de eerst volgende bus bin ik ingestapt en aan een vrouwelijke buschauffeur uitgelegd what happend. Deze stelde voor om mij mee te nemen naar een parkeerplaats waar alle chauffeurs weleens stoppen voor een pauze, zonder te aarzelen ben ik meegegaan. Maar alleen om te ontdekken dat mijn paraplu-vervoerende bus hier niet te vinden was, er was slechts een andere buschauffeur die alleen te vertellen had dat hij pauze had .. Thanks for nothing mate, ook het oproepen van de bus ging echt niet, pauze hè.. -_- whatever, snel terug hollend naar de bushalte met de hoop dat de paraplu dragende bus toch nog langs zou komen, heb ik even staan wachten.. En na een klein uurtje kwam dezelfde vrouwelijk buschauffeur langs met het nieuws dat ze de paraplu gevonden hadden!! FWIEWW!! Ik had het zweet al overal staan omdat het niet mijn paraplu is maar die van de familie Schouren en ook nog eens een z’n heavy duty stormparaplu!! Gelukkig hebben ze de umbrella veilig op het busdepot opgeslagen en kan ik hem morgen komen ophalen :)

Met een heel avontuur liep ik toch nog met een beetje een gerust gevoel naar “huis”. Op dit moment is Mandy nog niet terug van het uitstapje dus zij weet nog van niets :O sorry anita en louis maar ik weet in ieder geval dat de paraplu veilig zal thuis komen! Ik denk dat ik mijn eigen reet nog een keer vergeet en het ergste is dat die vast zit…

Goed.. vanmorgen om 8 uur opgestaan ben ik wederom het zwembad in gesprongen om mijn goede voornemens toch bij te houden!! Gedoucht en met dit verslag begonnen, lekker met 29 graden het centrum ingelopen om het verslag up te loaden en om een online RSA te halen. Dit is een Responsible serving of Alcohol certificate a.k.a.l de aussie versie van het SHV. Deze moet je namelijk hebben wil je in Oz in de horeca werken. Deze cursus is btw best wel tijdrovend kom ik nu achter. Zo dadelijk ook nog eventjes naar de supermarkt want er moet vanavond natuurlijk wel wat op tafel komen te staan en dan rond 21:00 ( 12:00 NL) gezellig skype met het thuisfront!

Dat wassie weer voor mij,
P.S. het is best een raar gezicht om met 29 graden mensen met een kerstmuts te zien lopen, maar het komt dus echt wel dichterbij ;) en tevens hebben wij hier in townsville op 14 november een eclipse ofterwijl een zonsverduistering en wel voor 96%!! Ik hoop dat we hier van foto’s van kunnen maken! We’ll let you know

See you guys later!!

Davy