On the road agian...

Lieve lezers,

Het heeft even geduurd maar hier is dan weer een verhaal over mijn reis na het plukken van die heerlijke avocado’s!
Bedankt voor al jullie leuke reactie, leuk om te weten dat jullie me nog steeds allemaal trouw zijn en blijven lezen ;)

Er is van alles gebeurt nadat ik de boer verliet dus ik zal jullie even snel up daten over de laatste week in Mareeba en daarna over mijn eerste week reizen met Beth.

Na drie weken waren de avocado bomen leeg geplukt en namen we afscheid van het Franse koppel waar ik gezellig mee gewerkt heb, gezellige lunches onder de mangobomen heb gehad en een heleboel nieuwe films van heb gekopieerd!
Ik mocht nog een tijdje bij de boer blijven om limoenen te plukken, deze zijn in deze tijd van het jaar niet heel veel waard, maar hij wilde me wel een paar dagen extra werk geven. After all zei hij dat er 5 weken werk was toen ik begon.
De limoenen plukten we met de hand en verzamelde we in een buidel die we met schouder straps voor ons op de buik droegen. Dit kon behoorlijk zwaar worden als je hem niet op tijd leegde in de grote emmers. De bomen zaten bom vol met limoenen maar wij plukte alleen de mooie groene met de juiste grote. De bomen hebben doornen waar je zo nu en dan achter blijft hangen, dus na een aantal dagen zaten mijn handen en armen vol met schrammen en krassen.
Het plukken ging behoorlijk snel dus deden we ze weer pakken na de lunch. De boer was een stuk relaxter nu dan met de avocado’s en het Franse stel, dus het was best gezellig, radio aan en een beetje kletsen, zo kregen we de tijd wel om!
Nadat ik mijn Stephen King boek ‘Bag of Bones’ uitgelezen had, een erg goed en spannend boek! Begon ik in ‘the Hobbit’, ook dit is een erg goed boek en had ik binnen 2 dagen uit! Via Beth had ik de film ‘the Hobbit’ gekregen en deze heb ik nadat ik het boek uit had nog een keer gekeken (Had ik al gezien in de bios in Townsville). Enthousiast over dit fantastische verhaal begon ik aan het eerste deel van ‘Lord of the Rings’. Deze triologie (extra lange versie) had ik van Matt (het Franse koppel) gekopieerd. Verrassend genoeg was het behoorlijk goeie kwaliteit en nam het niet al teveel ruimte in beslag op mijn externe harde schijf ;)
Voordat ik Mareeba zaterdag verliet had ik alle 3 de afleveringen gekeken en was ik weer amazed over wat een geweldig verhaal en fantastische film het is!
Zaterdag kwam de boer me mijn laatste cheque brengen en vulde we het formulier voor mijn tweede jaar visum in. In totaal had ik 24 dagen gewerkt, nog 64 dagen te gaan, maar het begin is gezet en ik heb weer wat geld op mijn rekening!
Met wat geld op mijn rekening vond ik dat het tijd werd om een spaar rekening te openen, hierover krijg ik de eerste drie maanden 4,55% rente en daarna 3%, is wel de moeite waard dacht ik zo :)

Zaterdag terug in Cairns bracht ik als eerste een bezoek aan de camping store ‘Ray’s Outdoor’, het koelde ’s nachts soms redelijk af dus ik besloot te gaan kijken voor een slaapzak. Ze hadden dit weekend nog 20% korting op alles wat een mooie meevaller was! Toen ik de winkel uitliep had ik mijn outdoor equipment uitgebreid met een lichtgewichts (1kg) slaapzak die me tot 5° warm moet houden, soort mummie vorm die je over je hoofd kunt doen. Een zaklamp op een mini tripod, zodat ik mijn licht met koken of lezen neer kan zetten. En een mini ‘stove’ fornuisje met pot en deksel, dit is een geweldig ideale uitvinding. Greg had er een bij zich op het weekend kamperen in Cape York en daarop kookte hij eten voor ons 4, ging perfect. En nu kan ik mezelf over waar ik wil eten maken en een kopje koffie of thee zetten ;) Helemaal happy met mijn nieuwe spulletjes liep ik de winkel uit!
De namiddag bracht ik door op het gras aan de lagoon met een boek dat ik een tijdje geleden met Beth voor $3 gekocht had, genaamd ‘the Book of Dead’ een triller over een vloek van een Egyptische farao in het museum van New York. Het was zeer verleiding om naar de boekwinkel te gaan om daar de triologie van the Hunger Games te kopen, wat ik eigenlijk 2 weken geleden al wilde doen, maar ik besloot dat ik genoeg geld had uitgegeven aan de camping spullen. En daarbij kwam ik tot de conslusie tijdens het inpakken van al mijn spullen dat ik nog 5 boeken niet gelezen heb :O
Ik besloot die avond om voor een laatste keer bij de Woolshed te gaan eten en bestelde daar op mijn VIP kaart van JJ’s voor $6 een Parmagiana Schnitzel met pizzasaus en kaas, verse groenten en frietjes. Beetje vreemd om daar alleen te zitten eten (op zaterdagavond is dit een van de uitgaansgelegenheden van de stad), maar het was erg lekker. Na mijn heerlijke maaltijd vond ik in het centrum free wifi dus heb ik even gezellig met thuis gekletst en daarna bezocht ik de night market om voor de tweede keer een teenring te kopen :)
Ik besloot om die nacht in de auto te slapen en vond een parkeerplaats bij het ziekenhuis, op advies van de farmer. Hij raadde me aan als ik in een stad ging slapen te parkeren bij het ziekenhuis of het politiebureau. En als ik onderweg tegen de na middag opzoek was naar een slaapplek langs de weg achter de caravans te blijven rijden omdat die waarschijnlijk ook ergens gaan parkeren, zodat je in ieder geval niet alleen langs de weg staat. Goed advies hey, Thanks ;)

Zondag bracht ik weer een bezoek aan Rusty’s fruit market, deze keer hield ik me in omdat ik waarschijnlijk voorlopig geen koelkast meer heb, dus ik kocht groente en fruit waarvan ik wist dat die zich redelijk goed zouden houden zonder koeling. En daarbij alles bij Rusty’s zelf ligt ook ongekoeld!
Om 13.00uur ging ik Beth van het vliegveld halen en luisterde ik naar de enthousiaste verhalen die ze vertelde over haar week bij Dave en zijn ouders. We reden naar JJ’s om daar te nacht te slapen en dan maandag morgen vers aan onze trip te beginnen! Beth was die nacht om 3 uur opgestaan om van Dave’s naar het vliegveld in Brisbane te rijden en daar de vlucht te nemen terug naar Cairns. Ze kon wel een goeie nachtrust gebruiken dus ;)
Bij JJ’s checkte Tracey ons in en zei ze ‘Once staff, always staff’ en hoefde we dus niet te betalen voor onze overnachting :D
Met Beth reed ik weer naar Ray’s Outdoor want ook Beth moest kampeer spullen hebben, ze kocht ook een slaapzak en een matras, zodat ze de eerste nachten in de auto kon slapen en nog even verder kon kijken voor een tent, ze wilde niet teveel geld uitgeven. Nu was ook zij zo goed als klaar voor onze tour en besloten we om bij Domino’s een pizza te gaan halen. Hier kun je zelfs de korst van de pizza laten vullen met bijvoorbeeld kaas, mega lekkere uitvinding!
Vroeg in de avond belande we op onze kamer en keek ik de eerste aflevering van True Blood Seizoen 2 voordat ik in slaap viel.

Maandag morgen stonden we rond 7 uur op, douche, spullen pakken, uitchecken en voor de laatste keer genieten van een JJ’s ontbijtje; toast met boter en vegemite!
Om 8 uur zaten we in de auto op weg naar Atherton in de hoop dat we daar werk konden vinden!
Vlak voordat we Cairns uitreden kwamen we langs een ‘cheesecake shop’, ‘those are amazing’ zei Beth en moesten we dus stoppen…met allebei ¼ cheesecake liepen we weer naar buiten ;) Beth caramel en ik tiramisu, zodat we konden delen! Slecht….maar lekker
Na zo’n anderhalf uurtje gereden te hebben kwamen we uit in het dorp genaamd Atherton. Als eerste bezochten we het informatie centrum, hier gaven ze ons het boekje ‘Harvesttrail’ waar alle dorpen/steden in staan en wanneer welke groentes en fruit in seizoen zijn. En kregen we een blaadje waar wat farmers met telefoonnummers op stonden. De belde we met helaas allemaal een ‘No, not at the moment’ antwoord.
Dus we besloten om rond te gaan rijden op zoek naar de farmers en overal te vragen. Als eerste reden we vanuit Atherton richting Kiara/Lake Tineroo daar kwamen we heel veel avocado farms tegen waarvan een aantal een bord aan de weg hadden met ‘No workers wanted’ wat niet erg aanmoedigend was :( De volgende richting was Herberton maar dat bleek meer naar het binnenland te zijn en behoorlijk rots achtig, toch vroegen we in het informatie centrum en waren ze erg vriendelijk en behulpzaam. Ze bezorgde ons 2 telefoonnummers die we konden proberen, want helaas ook een ‘nee’ werdt.
De laatste optie was de weg van Atherton naar Mareeba, waar veel farmers zitten, laatste hoop :)
Ook hier kregen we helaas een hoop antwoorden die we niet wilde horen, totdat we het terrein van een meloenen en zucchini’s (courgettes) opreden. Allereerst vonden we niemand dus schreven we een briefje dat we achter wilde laten, op dat moment kwam er een truck het terrein op rijden. De boer stapte uit maar was aan de telefoon. Geduldig wachtte we, stiekem ving ik een beetje van het gesprek op en hoorde ik dat hij opzoek was naar 2 girls met auto…
Na zijn telefoongesprek vertelde hij dat hij idd 2 meiden met auto zocht, maar zijn werk begon pas over ¾ werken en hij verlangde van ze dat ze 3 maanden bleven en 7 dagen per week werkte.
Eerste reactie was, oehh, das veel en lang. Maar we reageerde enthousiast en lieten ons telefoonnummer achter. Hij zei ons naar de logde in Tolga te rijden, zijn vriendin werkte daar en zei kon ons misschien helpen aan een baan totdat zijn werk begon. Wel vertelde hij over 2 andere meisjes die het misschien wilde doen, dus we moesten contact houden.
Onderweg naar de logde overlegde we de situatie en besloten we dat dit eigenlijk ideaal zou zijn. Het zou ons onze 88 dagen in een keer bezorgen en bijna 10.000$!! Als we zekerheid konden krijgen dat de baan voor ons was zouden we de 4 weken tot die tijd kunnen besteden aan rondreizen naar Darwin omdat we daarna zeker zouden zijn van inkomsten.
Dus we besloten om naar de logde te gaan en dit aan zijn vriendin te vertellen in de hoop dat we haar ook enthousiast over ons konden maken zodat hij ons aan zou nemen :)
Ze was erg vriendelijk en zeer geïnteresseerd want het schijnt nogal lastig te zijn om 2 meiden te vinden met een auto! Maar ze wilde wel zeker zijn dat we vanuit Darwin terug zouden komen voor de baan, wat zeer gewillig beloofde omdat we de dagen en het geld nodig hadden. En het toch behoorlijk lastig is om werk te vinden :(
Ze beloofde met het vriend te praten en die avond of dinsdag te bellen omdat ze ons niet te lang in afwachting wilde houden. Fingers crossed!
Inmiddels was het tegen de avond en zochten we een camping plaats waar we konden overnachten, helaas alleen caravan parks in de buurt, die iets duurder zijn dan we eigenlijk willen, deze was 15$ per persoon. Ik zette mijn swag op onder de overkapping bij het picknick bankje omdat het wat regenachtig was. Beth legde haar matras uit in de auto en klaar waren we ;)
In de keuken maakte ik me een kopje thee en genoot ik hierbij van mijn tiramisu taart terwijl ik in mijn slaapzak op de picknick bank zat, gezellie!
Na een redelijk goeie nachtrust pakte we onze spullen in de morgen weer in en verlieten we het park.

We besloten om tot 11uur te wachten en dan de farmer zelf te bellen als we nog niks gehoord hadden.
Om de tijd te doden brachten we een bezoek aan het museum waar een expeditie van een vrouw uit Amsterdam te bezichtigen was die nu in Australië woonde, grappig. En liepen we de camping shop binnen om voor Beth een tent te kopen, ze vond een pop-up tent, deze zet zichzelf op zodra je hem uit de hoes haalt! Ideaal voor haar want zij vind het al lastig om een tentje met 2 stangen op te zetten :p
Tegen 11 belde ik de farmer om te vertellen dat we heel graag de baan wilde. Ook hij was erg enthousiast maar wat als we onderweg naar Darwin werk zouden vinden? Nou, als hij ons de baan beloofd dan gaan we niet verder zoeken naar werk. Dat was goed genoeg, maar hij had die andere 2 meisje beloofd dat hij hun zou interviewen op zaterdag. Wij wilde niet wachten op antwoord tot zaterdag, wat hem in een lastige situatie plaatste. Hij zou ons een paar uur later terug bellen zei hij. Nog langer wachter dus…we probeerde een film te kijken op de laptop in de auto, maar het zonlicht was te fel zodat we amper beeld konden zien. Ik besloot om te gaan kijken of er een kapper was die gelijk tijd had om mijn haar te knippen, want dit was al ruim 6 maanden geleden…
De derde die we vroegen had gelijk plek en koste me 30$, ik had 25$ in gedachten dus dat was okay. Zenuwachtig op de bank moest ik even wachten, maar zodra de dode punten eraf gingen was ik er al blij mee. Ze heeft de lengtes gelijk geknipt omdat ze nog steeds ongelijk waren van mijn stoere vorige kapsel (wat ik stiekem wel een beetje mis) en de lengte in de nek wat korter gemaakt wat voor de warmte ook een stuk prettiger is. Happy liep ik met weer een gezond kapsel naar buiten!
Het begon al later in de middag te worden en we besloten dat we niet langer wilde rond hangen, zoveel tijd hebben we nou ook weer niet. Ik belde de boer nog een keer maar kreeg de voicemail. Ik liet een bericht achter in de hoop snel van hem goed nieuws te krijgen en we zette onze koers richting Darwin (via Karumba). We reden door wat kleine dorpjes en reden tegen de avond Mount Garnet binnen waar we de besloten te overnachten. Helaas hadden we nergens bereik sinds we Atherton uitgereden waren dus we hadden geen idee of de boer gebeld had. Maar we waren het er beide over eens dat of het nou een ‘ja’ of een ‘nee’ zou worden het goed is dat we verder zijn gaan rijden, want er is verder in Atherton niks waarvoor we zouden moeten blijven.
De camping was super, 7,50$ per persoon en gratis wifi! We zette onze tenten op in de buurt van de keuken en maakte hier ons eten klaar. We kookte rijst met sweet chili saus en ik maakte voor mezelf daarbij een salade met komkommer en wortel. We zaten aan tafel met een stel dat met 4WD australië overstak vanuit Perth naar Port Douglas omdat hun dochter daar ging trouwen, kei gezellig hebben we met hun zitten kletsen en lachen. Er was nog een andere groep op de camping, zo’n 20 personen, die australië rond FIETSTE in 6 maanden!! Ongeloofelijk knap! Ze waren allemaal nog erg vrolijk, maar ze waren dan ook pas een maand onderweg, lol! Hoop dat ze het allemaal kunnen volhouden, diep respect voor ze!

Na een zeer goeie nacht slapen pakte we in de morgen onze spullen weer in en genoot ik van een verrassend goeie douche. Fris en fruitig met een lekkere appel stapte we in de auto en reden we verder richting Mount Suprise. Hier waren we eerder dan verwacht en bleek niet bijzonder te zijn, een dorpje met 162 inwoners, we reden dus verder naar het volgende dorpje genaamd Croydon. Hier maakte we een plas pauze en wisselde van stoel waarna we weer vlijtig verder reden naar Normanton. Dit was een dorpje met 600 inwoners, iets groter ;) hier bezochten we het informatie centrum en kwamen we onderweg een standbeeld van een krokodil tegen, de grootste ooit gevangen en dat door een vrouw! Hij was 8,6 meter lang. Ook kocht Beth hier een simkaart van Telstra, deze schijnt beter bereik te hebben dan Vodafone. Gelukkig was haar telefoon simlock vrij, die van mij helaas niet. Zodra we bereik hadden belde ik de boer om te vragen of hij al iets wist en dat we nu op dit nummer bereikbaar waren. Hij zei dat hij wilde wachten tot zaterdag omdat hij die meisjes beloofd had te interviewen, hij zou ons daarna bellen of we de baan hadden of niet. Still 50/50 :( gelukkig hadden we besloten om verder te reizen en niet te wachten, want daar zouden we onze tijd dus meer verspilt hebben.
Het was nog een uurtje rijden naar Karumba, het vissers dorpje aan de ‘golf of Carpentaria’ wat we met gemak konden halen voordat het donker werd. We hadden veel meer km gereden dan we gedacht hadden te kunnen doen, waar we beiden erg blij mee waren! Ook waren we allebei erg blij om onderweg te zijn, het gaf een erg goed gevoel :)
In Karumba vonden we drie parken waar we konden kamperen, helaas waren ook deze redelijk prijzig en moesten we 29$ in totaal betalen. We vonden een plek en zetten onze tentjes op, wat in no time klaar was ;)
De eigenaar van de camping in Mount Garnet adviseerde ons om te gaan eten in de pub een de zee, wat een prachtige zonsondergang zou hebben. Dit klonk erg goed! We liepen er vanuit de camping naartoe omdat we wel een wijntje bij ons eten verdient hadden :p
Het was erg bewolkt en er was helaas weinig zonsondergang te zien maar het eten was heerlijk! Beth had pasta cabonarra want bacon is het enige vlees wat ze eet. En ik bestelde me Barramundi met garnalen als topping, met verse groenten en frietjes. Het was perfect, precies wat ik gehoopt had te krijgen, de vis was heerlijk gebakken en goed geportioneerd. De garnalen waren in knoflook gebakken dus ook erg lekker en hij was ze vergeten te rekenen, dus gratis :) ipv 9$, ook de frietjes en verse groenten waren goed! Van Beth kreeg ik de champignons, want deze vegetariër lust ze niet. Wijntje erbij…wat wil een mens nog meer….!
Na een zeer geslaagde avond liepen we terug naar onze tentjes en sliepen we heerlijk.

Donderdag morgen stond ik om 7uur op, Beth sliep nog en ik besloot wat rond te gaan wandelen. De zonsopgang was mooi en het uitzicht over de zee was prachtig. Langs het strand kwam ik een paar fotogenieke pelikanen tegen. Ik genoot erg van mijn ochtend wandeling, het was fijn om weer even mijn benen te gebruiken na een hele dag rijden in de auto.
Terug op de camping na een dik uur nam ik een douche en kochten we bij de receptie neopreenkoelers voor een wijnglas, super grappig, had ik nog nooit eerder gezien! Leuk souvenirtje uit Karumba.
Bij het uitlopen van de winkel zag ik dat ze een boekenkast hadden waar je jou boek kunt ruilen voor een van hun. Mijn oog viel gelijk op de triologie van ‘the Hunger Games’ :O Gelijk haalde ik de auto overhoop om mijn gelezen boeken te vinden en deze te wisselen voor de triologie. Blij als een klein kind was ik erbij :D en vooral blij dat ik ze niet een week geleden gekocht had voor 40$!
De laatste stop in Karumba was bij de visboer, dit was het visserdorpje in omstreken dus ik was zeer gewillig voor verse garnalen. Een bord aan de weg zei 1kg voor 24$. Helaas kan ik ze niet koel houden dus ik vroeg of ze kleinere porties verkochten. Ze wilde me een halve kilo geven wat ik goed vond. En ze liet me hiervoor 9$ betalen wat ik nog beter vond!
Happy met ons bezoek aan dit leuke dorpje en mijn nieuwe cadeautjes gingen we weer de weg op. Terug naar Normanton waar we de tank vol gooide en daarna de highway vervolgde naar Mount Isa, wat verrassend genoeg een van de grootste steden ter wereld moet zijn! Wat we ons niet echt konden voorstellen omdat we echt door de ‘outback’ reden op weg er naar toe. Wat erg gaaf was want nu hadden we het gevoel het echt Australië te zien!
Tegen lunch tijd stopte we bij Willes&Burke Roadhouse waar we de tank weer aanvulde. Beth bestelde voor haar lunch een portie friet met gravy (dikke jus) en ik at de helft van mijn portie vers gekookte garnalen, ze waren heerlijk!
Na deze pauze wisselde we weer van stoel en reed ik verder naar Mount Isa. Onderweg moeten we geregeld dode beesten op de weg ontwijken, vaak eten hier haviken van waarvan sommige mega groot zijn! De roadtrains waar ze voor waarschuwen vallen ons tot nu toe nog behoorlijk mee, ze rijden erg hard en is dus opletten maar ze zijn niet zo lang als ik gedacht had.
Tegen het einde van de middag kwamen we aan in Mount Isa waar we als eerste een camping plaats opzochten. We vonden er eentje voor 25$ voor 2 personen, niet ideaal maar de goedkoopste in een van de grootste steden ter wereld :p
Hier zette we onze tent snel op en reden terug de stad in naar de lookout point over de stad voor de zonsdondergang. We waren net te laat voor de zon maar er waren nog steeds prachtige kleuren in de lucht en een geweldig uitzicht over de stad, die nu langzaam verlicht werd en je kon de hele mijn industrie zien.
Toen we uitgekeken waren reden we naar Coles voor wat boodschappen zodat we de komende dagen door zouden komen o.a. brood, kaas, fruit, rijst en saus/indiaanse pasta. We namen een paar papieren zakjes mee waar je de champignons in behoort te doen, hier verpakte de kaas in. De vrouw op de camping in Mount Garnet vertelde ons dat hij zo langer houdbaar is dan in plastic als je geen koelkast in bezit hebt. Stapje bij stapje worden we nog echte pro’s in kamperen ;)
Terug bij de camping stopte we bij de keuken om te eten. Beth maakte voor haarzelf rijst met Indiase pasta, ze is een geweldige vegetariër maar eet zo goed als geen groente. Ik maakte voor mezelf een salade met wortel, komkommer, rode uit, Asian dressing en de andere helft van die heerlijke garnalen uit Karumba. Het was een heerlijke salade!
Na onze avondmaaltijd zochten we onze tentjes op en las ik nog wat voor ik ging slapen. Het is heerlijk om iedere avond in slaap te vallen onder mijn mosquito net met uitzicht op de sterrenhemel!

Vrijdagmorgen reden we het centrum in om de Rodeo walk te doen, we dachten dat dit bij een soort rodeo farm zou zijn, maar het waren tegels door stad van beroemde rodeo rijders. Behoorlijk wat anders dan we verwacht hadden dus. Bij Crazy Clark’s (een soort timco) kochten we een nieuwe tandenborstel en Beth moest nieuwe tandpasta. Op weg naar de kassa viel mijn oog op crackers, zoals de Wasa sesam crackers die ik van thuis ken. Dit is de eerste keer dat ik deze crackers tegenkom hier in Australië, dus hier kocht ik een doos van, blij dat ik weer crackers kon eten :p
Terug bij de auto was het bijna 10 uur en gingen we opzoek naar het ondergrondse ziekenhuis wat om 10 uur opende. Dit ziekenhuis hadden ze gebouwd in 1974 toen Darwin gebombardeerd werd door de Koreanen. Mount Isa was bang dat ze hun volgende doel zouden zijn en de gemeente vroeg aan de mijnwerkers of ze een ondergrondse ruimte konden graven voor een ziekenhuis zodat die veilig zouden zijn als er een aanval zou komen. Deze aanval kwam gelukkig nooit en het ziekenhuis is dan ook nooit echt in gebruik genomen. Het werd in de zomers gebruikt voor moeders met baby’s om te ontsnappen aan de extreme hitte. Nu is het sinds 1997 openbaar gemaakt voor toerisme. Aan de hand van foto’s hebben ze het ingericht zoals het origineel was en is er een soort museum bij met behoorlijk wat apparatuur en instrumenten die ze vroeger gebruikte. Het was erg indrukwekkend maar je kunt je voorstellen dat het ook behoorlijk creapy was! Zou een fantastische plek zijn voor een horror film :p
Voordat we verder gingen maakte we nog even een paartje met het oude vrouwtje wat ons rond geleid had. Er stond een heerlijk briesje zei ze, maar wij vonden het ontzettend warm. Regen?? ‘can’t even remberber how that looks’!!! was haar reactie!! Kun je je dat voorstellen…ergens wonen waar het gewoon NOOIT regent! Heel vreemd…
We reden de stad uit op weg naar Lake Moondarra, het lookout point gaf een geweldig uitzicht over een gigantisch meer in de ‘middle of the outback’! Amazing!
Op een van de picknick bankjes langs het meer genoten we van een lekkere lunch; zelf gesmeerde sandwiches met kaas, de mijne aangevulde met een blaadje sla en wat komkommer.
Vroeg in de middag lieten we Mount Isa achter ons en mochten we onszelf nu echt ‘Aussies’ noemen! We vervolgde onze weg door de outback van Australië en voordat we het wisten reden we de grens van Queensland naar de Nothern Territory over! Eindelijk na 6 maanden verlaat ik Queensland.
Het eerste verschil wat we tegenkwamen was het snelheidsbord langs de weg wat ons vertelde dat we 130 km/ph mochten rijden ipv 110 :D I like it already!
De natuur om ons heen werd steeds droger en sommige stukken was het gele gras vlaktes voor zover we konden kijken, gewoon helemaal niks om ons heen, erg apart.
Er waren op weg naar Tennant Creek 3 slaap plaatsten langs de weg, dus we besloten per plaats te kijken hoe laat t was en of we verder wilde rijden. Het rijden ging ons erg goed af en we besloten te overnachten op de laatste plek voor Tennant Creek. We kwamen hier tegen 5 uur aan en gelukkig stond er al een andere caravan. We vroegen of we langs hun onze tent op mochten zetten, zolang we niet rookte vonden ze het goed. Zodra we uit de auto stapte werden we aangevallen door vliegen! Je kunt je niet voorstellen hoeveel, om gek van te worden! De heren langs ons vertelde ons dat ze gaan slapen zodra de zon onder is, laten we het hopen!
We zetten onze tent op en namen plaats op de picknick bank vlak bij om daar ons eten te maken zodra de zon onder was, gelukkig duurde dat niet al te lang en hadden we een geweldig mooie zonsondergang midden in de outback. Wonderbaarlijk waren de vliegen we zodra de zon weg was. Met mijn fantastisch fornuisje maakte Beth de rijst die ze van gister over had voor haarzelf klaar en ik kookte voor mezelf noodles met wortel en wat rode ui die ik nog over had, hier voegde ik Hot n Spicy Tom Yam Cup a Soup aan toe en het smaakte erg goed!
Na hier lekker relaxed gezeten en gegeten te hebben kropen we in onze tent. Ipv wat te lezen zoals ik gewoonlijk doe genoot ik extra van mijn uitzicht die nacht. Want de lucht was vol met ongelofelijk veel sterren, prachtig!! Later op de avond had ik ook nog het geluk om een aantal wensen te kunnen doen na het zien van een paar vallende sterren! Like magic!

Zaterdagmorgen stapte ik uit mijn tent en werd ik onaangenaam begroet door te veel vliegen!! Gelukkig kan ik er redelijk rustig onder blijven, maar Beth word er behoorlijk grumpy van. Dus zodra ze wakker was zei ik tegen haar dat ze al haar spullen moest klaar maken, uit haar tent stappen, zo snel mogelijk alles in de auto gooien en ‘get the hell out of here’! Haha, zo snel hadden we nog nooit in gepakt, om 7.15uur waren we terug op de weg. Mochten de vliegen in Katherine ook zo erg zijn besloten we beiden dat we er liever gek bij liepen met van die kurken aan een hoed, maar dat het zeer zeker de moeite waard was want deze vliegen maken je letterlijk gek! Ik had serieus binnen 30 seconden 25 vliegen op mijn arm! En ze kruipen en landen overal, op je mond, vliegen in je neus, je ogen en je oren!! Bleh :(
Tegen lunch tijd stopte we in een mini dorpje langs de weg we konden geen picknick plek vinden maar we hadden honger, dus we maakte ons een sandwich met kaas klaar op de motorkap. Gelukkig waren er nu niet zoveel vliegen meer, maar we besloten toch om in de auto te eten. Beth vond het niet erg om rijdend te eten dus we waren snel weer onderweg.
In de na middag kwamen we aan in Katherine, hier blijven we waarschijnlijk een paar dagen en hopelijk nog langer omdat we hier gaan zoeken naar werk, volgens de harvest guide zou hier het groente seizoen in mei moeten beginnen. Van de boer in Mareeba hebben we helaas nog niks gehoord…
Mochten we in Katherine iets vinden is dat idealer dan helemaal terug te moeten rijden en anders kunnen we hem altijd maandag zelf weer bellen.

Na een leuke en gezellig trip van 2453km reden we Katherine vol verwachting binnen….
Hierover ga ik jullie snel vertellen want ik denk dat mijn verhaal voor nu weer lang genoeg geworden is!

To be continued…

Tot gauw
X