Welcome back!

G’day lieve lezers,

Het is alweer een hele tijd geleden maar hier komt dan echt weer een verhaaltje!
Omdat ik het lastig vind om zomaar weer ergens in te springen ga ik jullie een flashback geven om alles weer even up te daten.
Ik hoop dat jullie er weer van genieten en blij zijn om weer wat van mij te kunnen lezen!

Ik ga proberen om jullie tot nu bij te schrijven (in meerdere verhaaltjes :) zodat ik een einde kan maken aan deze geweldige waarbenjij.nu blog op het moment dat ik mijn geweldige Australië avontuur afsluit.
Maak jullie geen zorgen ik zal jullie natuurlijk wel op de hoogte houden van mijn avonturen, maar dan via Facebook, E-mail of een nieuwe travel blog voor weer een nieuw land!

Oke, hier gaat ie dan weer….

Op 15 november 2013 landde ik na Bali weer terug in Australië op een toeristen visum, waarmee ik drie maanden mag blijven. Ik landde in Perth alleen, omdat Mallory haar vlucht later dan mij had geboekt en daarom niet dezelfde terug kon boeken, zij kwam een aantal uurtjes later dan mij aan.
In tussen tijd haalde ik in Stirling de auto op en bedankte ik Mark en Sam voor hun gastvrijheid en dat ik de auto daar had mogen laten staan.
Nadat ik Mal van het vliegveld had gehaald zijn we naar een park gereden om al onze spullen uit te zoeken. Mal vloog die zelfde avond nog door naar Sydney en we moesten dus nodig alles even her-organiseren, maar dat is toch erg lastig als je al zo’n half jaar vanuit een auto geleefd hebt, dan heb je geen bagage limiet he :)
De rest van de middag hebben we ons hier dan ook wel mee vermaakt. Iedereen die door het park met de hond kwam wandelen enzo, keek ons heel verwonderend aan, wat zijn die aan t doen??! Haha, ons hele huis was over het grasveld verspreid.
Tegen de avond moest ik Mallory weer terug naar het vliegveld brengen.
Hier zagen we beide heel erg tegenop…nu moesten we afscheid nemen nadat we een half jaar met elkaar gewerkt en rondgereisd hadden. Dit was dan ook wel erg moeilijk voor ons allebei.
Op het moment dat ze het vliegtuig in moest was het een jank partijtje :(
Dit is echt het minder leuke deel van reizen, je leert heel veel mensen kennen waarvan sommige je heel dicht aan het hart staan, maar daar moet je uiteindelijk toch weer afscheid van nemen.
Nu ging Mal naar de oost kust en ik met de familie ook, dus we spraken af dat we elkaar daar weer ergens zouden treffen, maar ja je weet nooit hoe het met reizen gaat!

Die avond reed ik terug naar het park waar we die middag gezeten hadden om daar in mijn auto te slapen, het was inmiddels al tegen middennacht, gelukkig voor Nederlandse tijd gunstig zodat ik via de app nog ff mijn hart uit kon huilen bij mam. Toch wel heel vreemd om weer alleen te zijn, na zo lang met vriendinnen samen gereisd te hebben.

Maar zoals ik wel geleerd heb in afgelopen jaar is dat maar voor even, de volgende dag vond ik via een travel share site een jongen die opzoek was naar iemand die naar Adelaide ging en een auto had.
Aangezien ik al voor de trip naar Bali geprobeerd had mijn auto te verkopen zag ik geen nut om het in Perth nog langer te proberen.
Dus sprak ik met Lucas (Duits) af om samen naar Adelaide te rijden en zo benzine kosten te delen.
Die zaterdag 16 November 2013 haalde ik hem op rond 18.00uur bij zijn backpackers in Perth city en reden we naar Mandurah, hier woonde een goeie vriend van hem waar we die avond mee op stap zouden gaan omdat het Lucas zijn laatste avond was in Perth. Het was een erg gezellige avond met meer dan genoeg te drinken! Deze vriend werkte in de mijnen en had dus genoeg centjes om ons allemaal aan de zuip te houden :p
Ook konden we bij hem blijven slapen in zijn erg mooie appartement aan het water met balkon en geweldig uitzicht!

Zondag halverwege de middag begonnen we aan onze roadtrip op weg naar Magaret river.
Waarna we de volgende dag verder reden richting Albany via Augusta en Denmark, ondertussen hebben we wel nog een stop gemaakt bij een wijnerij waar je gratis wijnen kon proeven, lekker!
Het weer was niet echt lekker, het waaide hard en de wind was erg koud.
Lucas wilde graag zo snel mogelijk in Sydney zijn om daar aan het werk te kunnen en ik wilde graag zo snel mogelijk in Adelaide zijn om mijn auto te kunnen verkopen.
Als het weer beter was geweest had ik nog wel wat meer van de omgeving willen zien, we maakte wel een aantal stoppen bij mooie uitkijk punten en een waterval, maar verder hebben we erg goed doorgereden.
De volgende dagen reden we vanuit Albany verder naar Esperance, richting Norseman waar we een mooie gratis kampeerplaats vonden en we een vreemde leuke buurman in rolstoel hadden waar we gezellig een wijntje mee dronken!
Vanuit Norseman reden we naar Eucla waar de grens oversteek naar South Australie was. Voordat we hier aankwamen reden we eerst nog over het langste rechte stuk snelweg van Australie en een van de langste wegen zonder bocht in de wereld, deze was 146.6km lang! En echt geen enkel bochtje…
Na de grens reden we zuid Australie in richting Ceduna waar we richting Sparky bay gingen maar hier was niets bijzonders te vinden. Vanuit hier reden we naar Port Augusta waarna we via Port Pirie afdaalde naar Adelaide waar we op vrijdag 22 november aankwamen.
En zo kwamen we na 5 dagen en 3235km rijden in Adelaide aan!!

Het was ontzettend veel rijden wat ik allemaal zelf gedaan heb, Lucas was erg jong en had nog niet echt aan de linkerkant gereden, dus ik vond het prettiger om zelf te rijden aangezien ik hem spoedig wilde verkopen.
Wel hebben we hele leuke avonden gehad met kamperen, vaak maakte we een eigen kampvuurtje en met wat lekkers te drinken erbij hadden we erg veel lol om de mafste dingen!

De zaterdag erop zette ik Lucas af langs de weg die naar Melbourne leidde en daar ging hij liften. Ik vond het meer spannend dan hij denk ik, maar ik denk ook niet dat ik dat zou durven. Een uurtje later kreeg ik van hem een smsje dat hij al opgepikt was door een vreemde kerel, maar goed hij had zijn gratis ritje naar Melbourne!
Ik ging aan de slag om mijn auto te verkopen, maakte kopietjes die ik bij verschillende backpackers in de stad op hing. Ik maakte weer een nieuwe advertentie op gumtree voor mijn auto nu hier in Adelaide. En probeerde wat garages. Gelukkig kreeg ik een aantal reacties. Eentje was van twee Duitse jongens die interesse hadden maar hem graag lieten checken door iemand die ze hadden leren kennen. We reden hier samen naartoe en kwamen uit bij 2 Filipijnse mannen die erg aardig waren, maar helaas niet zo’n goed nieuws over de auto hadden. Hij moest een nieuwe contributie riem wat wel wat geld ging kosten. En dit rekende de Duitse jongens natuurlijk van hun prijs af, ik vroeg $2500 en ze wilde me er $1500 voor geven. Dit vond ik erg laag en ik zei dat ik erover zou denken.
Na nog even met de Filipijnse gekwatst te hebben reden we weer terug naar de stad.
Later die avond kreeg ik van de Filipijnse een smsje dat hun voor mij de auto wel goedkoop wilde maken zodat ik hem dan beter kon verkopen. Dat was erg aardig van ze en ik zou ook hier over denken.
De dag erop kreeg ik van een Taiwaneese jongen een smsje dat hij mijn auto wilde zien, hij had erg interesse maar wilde de olie lek gemaakt hebben en vroeg of ik iemand kende…
Haha jup heb gister twee aardige Filipijnse ontmoet, dus dat kon ik wel voor hem regelen :)
Hij wilde de auto tegen het einde van de week kopen dus dat kwam ook voor mij super uit!
Ik regelde met de Filipijnen dat ik daar heen kon om de lek te laten maken.
Dat ging gebeuren op dinsdag avond, ik was erg blij dat ze me hiermee konden helpen en zo snel.
Het stelde niks voor zei hij en hij kon het dan zo ff maken, een vrienden dienstje!
Dit vond ik al helemaal geweldig, een vriendendienstje voor iemand die je pas voor de tweede keer ziet, dit gebeurt in Nederland echt niet!
Terwijl hij mijn auto onder handen nam raakte we aan de praat en was het erg gezellig. Ze vroegen waar ik verbleef, in mijn auto zei ik. En als je die verkocht hebt dan? Uhm…geen idee…moest ik nog ff kijken.
Ohw, maar hun hadden nog wel een kamer en natuurlijk mocht ik daar blijven dat was toch geen probleem! Ik stond echt met mijn mond vol tanden, dit was zo geweldig dat ik niet wist wat ik moest zeggen. Kon ik hier zomaar gebruik van maken? Meende ze dit echt of was het gewoon om aardig te zijn? Ik had dit dus echt niet verwacht.
Maar inmiddels was ook het eten klaar en moest ik aan tafel aanschuiven. John, die mijn auto gemaakt had woonde in het huis samen met Jenny en Cling, twee ontzettend lieve meiden. Molly was een hele goede vriend van John die er niet woonde, maar er wel eigenlijk elke dag was.
Ze waren zo ontzettend gastvrij, fantastisch!

En zo werd een heerlijke Filipijnse maaltijd dus een thuis voor die week.
Ik kreeg zelfs John zijn kamer met twee persoonsbed terwijl hij dan de kamer met Cling deelde. Dit wilde ik eigenlijk niet, ik kan ook rustig op de bank slapen hoor, maar ze wilde er niks van horen en ze deden dit graag voor nieuwe vrienden!
Ik voelde me natuurlijk nog een beetje een indringer maar ik sliep heerlijk die nacht.
De volgende morgen werd ik wakker en waren ze allemaal al weg naar hun werk,
En ze laten een vreemdeling gewoon alleen in hun huis!!
Van John kreeg ik een smsje hoe het ging en dat ik me gewoon thuis moest voelen, eten en drinken kon ik vinden in de koelkast, Just be at home, zei hij! Egt geweldig, ongelofelijk.
Het was dan ook echt een fantastische week! Overdag vermaakte ik mezelf met mijn spulletjes uitzoeken en wat her studeren van mijn PADI Divemaster en ’s avonds kregen we iedere avond heerlijk te eten gemaakt door Cling, ze is echt een hele goede kok, ze maakte heerlijke aubergine klaar en geweldige Filipijnse vlees gerechten. Op een avond kwam hun hele Filipijnse vrienden kring met kinderen en al op bezoek om hun nieuwe vriend te leren kennen, dit was heel bijzonder.
Vaak wat lastig omdat ze in Filipijns praten, maar toch erg leuk.
Met Molly had ik ook erg veel lol en hij liet me geweldig filmpjes en foto’s van de Filipijnen zien, waaronder ook prachtige duik beelden, wat mij natuurlijk heel erg enthousiast maakte om erheen te gaan!
Mijn plannen waren eigenlijk op Nieuw Zeeland gezet, maar hierover was ik nog niet helemaal zeker en kon ik het dus ook nog niet boeken. Ik wilde het eigenlijk allemaal geregeld hebben voordat pap en mam zouden komen maar mijn gevoel zat er niet lekker bij, dus hier moest ik nog even over denken.
Gelukkig had ik tijdens deze week dan ook mijn auto verkocht en kreeg ik er nog $2000 van de goeie Taiwanees. Echt een hele lieve jongen, maar erg slecht in Engels en daardoor erg onzeker. Ik heb hem maar geholpen met het overschrijven en alles. Hij was blij en ik ook, goeie deal!

Snel kwam er een einde aan deze week en was het tijd om naar het vliegveld te gaan…
Het was een fantastische week en ik zal deze lieve mensen nooit vergeten en altijd dankbaar zijn!
Maar ik had ook HEEL erg VEEL zin om pap en mam van het vliegveld te gaan halen!!

Eindelijk was het zover…


Hierover kunnen jullie lezen in mijn volgende verhaal

Heel veel liefs voor jullie lieve lezers
xoxo