2. Karijini National Park

Woensdag (11-9) werden we pas tegen 8 uur wakker, wat ons erg verbaasde want het word hier in WA rond half 6 al licht. Gelukkig hadden we geen haast en pakte we onze spulletjes in en maakte we koffie en een ontbijtje. Daarna gingen we opweg naar Karijini NP, de WarluWay leidde ons daar naartoe, wat een geweldig mooie weg om te rijden was. Het landschap was overwelmend mooi, prachtig met wilde bloemen langs de weg groeiend en geweldige bergen in de verte begroeid met groene vegetatie en prachtige rode rotsen wat een erg mooi kleuren spel maakte!
Onze eerste stop onderweg die morgen was een ‘lookout point’ langs de weg wat een fantastisch uitzicht gaf over de bergen en de weg waar we over reden, de WarluWay prachtig lopend tussen de bergen door. Dit uitzichtpunt was super mooi en hier maakte we dan ook genoeg foto’s. terug op de weg werden we begroet door een tegenkomende auto die aangaf dat er een ‘oversized vehicle’ aankwam. Het duurde even voordat we dit voertuig tegen kwamen maar het was dan ook serieus mega ‘oversized’!! Super vet!!! Een soort ‘rock-truck’ voor in de mijnen ofzo.
De ‘lookout’ waar we een kijkje genomen hadden bleek ook een rust plaats te zijn, dus dit hielden we in gedachten voor als we niet in het NP wilde overnachten.

Na een tijdje rijden reden we het Karijini National Park binnen, wat voor ons gevoel langer duurde dan we dachten…waarschijnlijk een beetje ongeduldig… ;)
Het park had een zelf registratie entree prijs, deze sloegen we ‘per ongeluk’over, maar hier keek dan ook niemand naar.
Onze eerste stop was bij het informatie centrum in het park, hier hadden ze een mooie tentoonstelling over wat er in het park te zien was en hoe het vanuit vroeger ontstaan was.
Erg goeie spreuken als;
“Life has excited on earth for 35 hundred million years, imagine that time expressed as one hour, then human beings would appear only in the last half second.”
En…
“Go with a clear, open and excepting spirit, and the country will not tread you badly”
Waren er te lezen. Ook vroegen we aan de balie voor een brochure over het park, maar helaas waren deze allemaal weg en moesten we het met foto’s van het origineel doen. Gelukkig stonden er in het park zelf ook borden met beschrijvingen.
Onze eerste stop was bij Dales Gorge om naar de ‘Fortescue Fall’ te gaan kijken. We liepen hier op onze flipflops/slippers naartoe en keken bij het uitzicht punt (wat nog geen 5 minuten lopen van de auto was)neer op een prachtige waterval in een mooi helder groen water omgeven door prachtige rotsen en groene begroeiing. Plots zagen we iemand zwemmen en kwamen we erachter dat het mogelijk was om naar beneden te lopen, hier waren we natuurlijk voor in!! Maar ik ging toch eerst even terug naar de auto om mijn nieuwe schoenen aan te doen, de eerste keer dat ik ze gedragen heb is hier in Karijini NP, Western Australia! Thanks again, mom, ben er kei blij mee!
De tocht naar beneden was via rots treden en duurde z’on 10 minuutjes, wat ons bracht op een prachtig uitzicht over de waterval en het water eronder. We konden, zeg maar, over de waterval heen lopen en van bovenaf over de waterval naar beneden kijken, erg gaaf!
Daarna trokken we onze bikini aan en namen we een duik in het prachtige water, wat enigszins aan de frissen kant was. Met Eva’s waterproof cameraatje konden we gave foto’s op close maken van de waterval!
Na een rondje gezwommen te hebben zochten we een plekje in de zon op een van de rotsen rondom het water, hier genoten we van het leven ;) totdat we enigszins droog waren voordat we aan onze tocht terug naar de auto begonnen.
Met de auto reden we verder naar de ‘Circular Pool’, wat maar een paar minuutjes rijden was. Hier hadden we van bovenaf uitzicht op een prachtige klif, met een geweldig uitzicht op de waterplassen met begroeiing beneden in de klif. En ja, ook hier liepen we mensen beneden door de klif en wilden wij dit natuurlijk ook doen. We vonden een bordje met een wandelroute waarvan we dachten dat het naar beneden zou leiden. Het was een prachtige wandelroute langs de klif met geweldige uitzichten en foto momenten , maar het bracht ons terug naar de ‘Fortescue Fall’. Oops, verkeerde route, maar wel een erg mooie en zeker de moeite waard route.
Terug bij het uitkijkpunt naar de ‘Circular Pool’ zochten we naar de route die naar beneden zou leiden, maar we konden het niet vinden. Ik vond een route over de rotsen die me tot halverwege naar beneden leidde, maar daarna kon ik helaas nergens meer naartoe dan terug naar boven. Het was een erg gaaf punt waar ik me bevond met een fantastisch uitzicht! Maar we waren nu vastbesloten om de weg naar beneden te vinden!
Er waren een aantal mensen bij het uitkijkpunt waar Mallory en Eva mee aan de praat kwamen en die vertelde ons waar het begin was om naar beneden te gaan.
Het begon al aan de latere kant op de middag te worden, maar we wilden nu alle 3 erg graag naar beneden en begonnen aan de tocht. Het was weer een rots achtige trap naar beneden die ons leidde in een prachtige klif. We wandelden tussen prachtige rots formatie door en bewonderden de waterplassen komend van de waterval omgeven door mooie begroeiing van verschillende bomen.
Vooral de ‘Ghost Gumtrees’ zijn erg bijzonder, deze hebben een witte stam en steken dus erg af tegen de rest van het landschap.
Na een tijdje door deze geweldige klif gelopen en geklauterd te hebben kwamen we uit bij de waterval, hij was niet mega groot, maar had een erg mooie groene begroeiing om hem heen en een prachtige plas helder water. Na wat foto’s van iedere mogelijke kant namen we plaats op een rots om dit geweldig natuurlijke wonder in ons op te nemen.
En toen was het helaas alweer tijd om terug naar boven te klauteren om te zorgen dat we voor het donker een slaap plekje hadden.
De weg naar boven was een pittige klim, maar zeker de moeite waard!
Terug bij de auto begonnen we aan de terug naar de rust plek waar we vanmorgen al geweest waren. Het NP had ook een camping, maar vroeg 7$ per nacht pp, zonder enige faciliteiten, dus we kozen voor de gratis overnachting.
Deze heerlijke dag sloten we af met een prachtige slaap plek en een goeie nachtrust onder de sterren hemel.
Sinds we in WA zijn kunnen we iedere avond het Southern Cross zien, dit is het sterren symbool op de Australische vlag. In Townville wilden ze me het laten zien, maar daar bleek het alleen rond 5 uur in de nacht zichtbaar te zijn, cool dat we het nu hier kunnen zien!

Voor donderdag morgen hadden we besloten om erg vroeg op te staan, erg vroeg betekend rond half 6, zodra het licht begint te worden. We moesten terug naar het roadhouse rijden om benzine en drinkwater te halen. We hebben een 15 liter water box in de auto, maar deze hadden we bijna leeg. Onze planning was om Mount Bruce te beklimmen die dag, dus we hadden onze voorraad water hard nodig!
Bij het roudhouse aten we ook ons ontbijtje, maakte we ons verder klaar voor de wandeltocht en reden we terug Karijini NP in opweg naar Mount Bruce waar we z’on 70 km later bij aankwamen.
Het was 9 uur toen we aan de tocht begonnen, een half uurtje later dan onze planning, niet slecht hey!
Mount Bruce is met 1235 meter de tweede hoogste berg van West Australië, de wandeltrack was 9,5 km en we moesten rekenen op een 6 uur retour tocht. Onze rugzakken gevuld met wat te snacken voor lunch en ruim voldoende water gingen we op pad.
We hadden alle drie erg veel zin in deze tocht en we werden dan ook royaal beloond met fantastische uitzichten en een prachtige wandelroute. Het begon zeer gemakkelijk en was goed vol te houden, al was het in de open zon. Aan een kant hadden we een magisch uitzicht over de andere bergen en aan de andere kant hadden we uitzicht op een mega grote ijzer mijn, wat niet mooi was maar wel indrukwekkend om te zien. Na een dik uur wandelen werd de track wat pittiger en begonnen we aan het klauter gedeelte over de rotsen naar boven, wat ik er leuk vond.
Het tweede klim gedeelte over de rotsen werd nog een stuk uitdagender en hiervoor moest ik dus ook mijn camera en rugzak eerst afdoen, op een rots plaatsen en daarna naar boven klimmen, vet!!
De rest van de track naar boven was gemengd met wandel stukken en klim stukken over de rotsen. Na 3 uur en honderden foto’s kwamen we dan uit op de top van Mount Bruce! En het uitzicht was werelds!!!!
Super super super mega vet om de top te bereiken! En een geweldig overzicht te hebben op de bergen van Karijini NP. er was een kist op de top waar een boek in lag en waar iedereen iets in kon schrijven die de top bereikt had. Natuurlijk lieten ook wij onze voetprenten hier achter met ‘Shit Ya, we did it!’
Ook was we hier een berg gevormd van rotsen doordat iedereen een rots eraan toe voegt, zoals wij natuurlijk ook deden :)
Het was een platte, uitgestrekte top, dus we konden van de ene naar de andere kant wandelen. En we zaten ons lekker op een rots neer om dit geweldige uitzicht in ons op te nemen en effe lekker uit te rusten. Ik had wat crackers voor de lunch meegenomen die we op knabbelden. En na een uur namen we afscheid van dit wereldse uitzicht en begon onze tocht naar beneden. De klauter stukken waren minder akelig dan we gedacht hadden, maar toch ‘tricky’ genoeg om mijn rugzak en camera voor af te doen. De steile stukken met losse kiezel waren toch wat enger om te lopen, hiervoor had ik natuurlijk mijn wandelschoenen aan moeten doen en niet mijn renschoenen, duh :p
Na een geweldige terug reis van 2,5 uur kwamen we terug bij de auto en hadden we deze geweldige berg beklommen in 5,5 uur retour, Boejah!! Super gaaf om te doen!!
Makes we wanna do more!!

Terug op de weg reden we naar het mijn dorpje Tom Price. Onderweg kwamen we weer een foto punt tegen waar we een kijkje wilde nemen. Hier lagen allemaal stenen van mensen die gestorven waren, allemaal herinnerings stenen beschreven door mensen die hier langs kwamen tijdens hun reis en een steen plaatste voor hun dierbaren die ze verloren waren, het waren er honderden. Ik begon met lezen en na de tweede steen stonden mijn ogen vol met tranen en had ik kippenvel over heel mijn lichaam. Een zeer bijzondere en erg mooie plek hier in Karijini NP. Mallory had viltstiften die ik in onze bagage gelukkig kon vinden want ik wilde hier heel graag een steen bij leggen. Een steen om ‘Willem’ Willemien van Heur te herdenken, mede door haar vrije geest en levensenergie die helaas veel te vroeg tot een einde kwam ben ik hier waar ik nu ben vandaag!
Ik dink aan dich, Willem. R.I.P
In Tom Price bezochten we het informatie centrum om te vragen voor een douche. Nou, zij hadden er een maar ging sluiten in 10 minuten en anders zouden we naar het caravan park moeten. We besloten om de douche voor die dag dan maar weer over te slaan, met onze baby vochtige doekjes redden we het een heel end ;)
Wel brachten we een bezoek aan Coles de supermarkt en kocht ik aardbeien voor $1,10 per bakje!! Super goeie prijzen voor de aardbeien hier afgelopen weken, ze zijn in seizoen nu en ze zijn verrukkelijk!
We reden terug naar een van de eerste parkeerplaatsen uit het centrum en zette daar onze tentjes op om de nacht door te brengen. Het waaide behoorlijke en was dan ook onze eerste ‘koude’ nacht.

Vrijdag de 13e!! werd ik wakker na een vreselijke droom! En ik herinner normaal nooit mijn dromen, nou na deze droom wil ik dat ook graag zo houden.
Gelukkig heb ik 2 geweldige meiden om me heen en was ik het snel weer vergeten.
Mallory maakt me altijd aan het lachen, vooral met haar stukken tekst uit Nemo, ze is echt net Dorie, serieus!
We hadden besloten om nog een dag in Karijini NP te blijven, we vonden het allemaal zo geweldig mooi dat eigenlijk nog niet wilde gaan. Alle stukken die via een geasfalteerde weg te zien waren hadden we gedaan dus nu gingen we over op de unsealed routes. We wilde de Knox Gorge bezoeken die z’on 30km over gravel weg zou zijn. Gelukkig viel de weg enigszins mee, niet zo erg als naar de camping plek in Halls Creek. Ook waren hier behoorlijke stukken ‘corrugated’ road, maar op ons gemak waren deze te doen. Het duurde 45 minuten voordat we bij Knox Gorge waren, maar we waren er! Het was een geweldig uitzicht over een prachtige gorge in een mega diepe klif.
Na een tijdje te staan genieten zagen we ook hier beneden weer mensen lopen. We hadden die morgen gezegd geen grote wandelingen vandaag, maar toen ik zag dat het mogelijk was om hier de klif in te kunnen was ik gelijk verkocht. Eva dacht dat het 20 minuutjes was en ging mee, alleen Mal moest er even over denken maar besloot ook mee te gaan.
Het bord over de wandelroute gaf aan dat het ‘class 4’ naar beneden was en een gedeelte door de gorge waarna het overging in ‘class 6’ wat meer bedoelt was voor rots klimmers want hier had je klim attributen voor nodig. Op het bord was een gave (zwart-wit) foto te zien van het begin van class 6 wat een geweldige samenkomst van de twee rots wanden is. Deze foto sprak me erg aan en was eigenlijk de voornaamste reden dat ik naar beneden wilde, dit wilde ik wel erg graag zien.
De route naar beneden was erg steil en met te veel los liggende kleine stenen, maar duurde maar een kwartiertje ofzo. Beneden in de klif aangekomen konden we geen stippen meer vinden die de route aangaven en besloten we om eerst rechts te gaan. Hier liepen/klauterden we over de rotsen langs het water, kwamen we bij een kleine waterval en besloot Eva om terug te gaan. Ik besloot om door te gaan, ik wilde kijken tot hoever ik door kon gaan en of ik het begin van class6 kon vinden.
Het ging nog een behoorlijk stuk verder en Mal ging met me mee. Het was een prachtig uitzicht vanuit hier beneden over het water met twee reusachtige rotswanden langs je omhoog gaande.
Na nog een behoorlijk stuk geklauterd te hebben konden we helaas niet meer verder en moesten we terug. Halverwege kwamen we weer terug bij een prachtige heldere waterplas en besloten we om Eva nog even te laten wachten en voor een plons te gaan. Het was koud maar heerlijk!! Zodra je vanuit het koude water naar boven komt en de naar de prachtige omgeving kijkt waar we ons in bevonden was je de kou zo vergeten, geweldig om hier te zijn! Unreal…but definitely real!! Love it!
Na wat schoon gewassen te zijn zette we ons neer op de rotsen om wat op te drogen in de zon waarna we onze weg terug vervolgde naar Eva. Ze kwam op hetzelfde moment terug als wij, perfect timing. Ze had het vervolg van de route gevonden en we volgde haar om de linkerkant van de klif te ontdekken. Ook hier waren weer een paar behoorlijke ‘tricky’ klauter stukken, maar die maakte het juist extra spannend ;) Eva haakte halverwege af en Mallory en ik liepen door in de hoop dat we aan deze kant het begin van class 6 zouden vinden. En ja hoor, na nog een behoorlijk stuk over rotsen en water vonden we het; de mega vette klif die twee rotsen wanden tot een smalle spleet bij elkaar brengt en waar het begin is van de echte klim route, waar je met een touw door heen moet! Dit leek ons beide echt super gaaf om te doen!! En het koste ons dan ook enigszins moeite om niet stiekem een kijkje te nemen, maar daar zag het toch een klein beetje te gevaarlijk voor uit. Maar echt vet! Ik hoop dat ik ergens een keer serieus ga klimmen op een berg of in een grot, lijkt me super stoer!
Nadat we genoeg gekwijld hadden over deze extreme uitdaging klauterde we onze weg weer terug naar Eva. En ook hier maakte we weer een heerlijke verfrissende plons in een heldere plas! Life’s good :D
Na lekker in het zonnetje opgedroogd te zijn begonnen we aan de tocht terug naar boven en deze was enigszins ‘scary’ omdat er zoveel losse stenen lagen die je geen grip geven als je steil omhoog gaat, maar het ging allemaal goed en we kwamen veilig en hijgend boven aan ;)

We reden een stukje terug over de unsealed weg en parkeerde bij de lookout naar ‘Joffre Fall’
Ook hier was weer een uitzicht punt over een geweldige klif met aan een kant een waterval die bijna van boven aan de klif begon en zijn weg over de rotsen naar beneden maakte. Je kon goed de lijnen over de rotsen zien van waar het water liep in het regen seizoen, nu was het maar een smalle waterval. Met een grote groene plas water in het midden van de klif, ook hier kon je weer naartoe, maar nu hadden we toch wel genoeg gewandeld. En na nog een paar foto’s stapten we terug in de auto en begonnen we aan de 45 minuten terug weg over de hobbelige weg.
Terug bij Tom Price was het redelijk vroeg, we gooide onze tank vol en begonnen aan de weg richting Exmouth om bij de eerste rust plek te stoppen voor een overnachting. Helaas was erg geen op de plek wat de dame in het informatie centrum zei maar vonden we een parkeerplek langs de weg een stukje verderop. Hier begonnen we met het opzetten van onze tentjes en kregen we gezelschap van een busje met een Duitse jongen Max en een Sweedse jongen Jacob. We kletste die avond over van alles en nog wat en gingen lekker slapen om zaterdag morgen aan de rit naar Exmouth te beginnen.
Kan niet wachten om weer te duiken!!!
Hopelijk kan ik jullie hierover in het volgende verhaaltje vertellen :)

Hope you enjoyed it again.

This trip is AWESOME!!!

Iedereen die erover denkt om naar Australië te komen, please stop met denken en stap in het vliegtuig want dit eiland is geweldig mooi!!


Cheers mate!