From Katherine to Timber Creek

Hi again!

Hier is ie dan al…mijn belevingen in Katherine:

Na 2453 km, bijna 4 dagen rijden en behoorlijk wat $$$ aan benzine reden we Katherine binnen. Onze hoop was gezet op werk vinden in deze stad. We reden vanuit de snelweg gelijk de hoofdstraat en reden deze door om te kijken wat er allemaal was. Voordat we het wisten waren we er al doorheen en leidde de weg ons naar de snelweg richting Darwin. Oei, that’s it??!
We reden terug naar het begin om daar bij het informatie centrum te gaan kijken en om informatie te vragen. Allereerst verzamelde ik wat foldertjes, een van de leukste dingetjes in deze centrums ;)
Aan de balie vroeg ik waar de goedkoopste campings in de buurt waren, want gratis plekken zijn er in centrums zeker niet. De goedkoopste waren $9 en $10, das gelukkig redelijk goed. +1
Tweede vraag was; hebben jullie een MacDonals? Jazeker :) gratis WIFI +2
Laatste vraag; wij zijn op zoek naar werk, that’s good! Was de eerste reactie en we kregen een blaadje met adressen van de 2 bureaus die hielpen bij het zoeken naar werk +3
Voordat we het informatie centrum inliepen was onze moet een beetje verdwenen toen we zagen hoe klein deze was, maar nadat de vriendelijk mevrouw ons aan de informatie hielp die we wilde horen waren we een stuk vrolijker! +3 voor de informatie centrums :)
Vol goeie moed reden we naar de agency’s voor werk, toen we voor de donkere deur stopte realiseerde we ons dat het zaterdag was en ze dus helaas gesloten waren.
Onze volgende stop was bij de Mac voor soft ijsje en internet. Hier vermaakte we ons weer een tijdje met het up daten van alle gebeurtenissen in de rest van de wereld…voornamelijk over jullie gebeurtenissen thuis natuurlijk :)
Omdat we voor werk zoeken moesten wachten tot maandag besloten we om de omgeving en het nabij liggende Nitmiluk National Park te gaan bezichtigen.
Op attenderen van de mevrouw in het informatie centre gingen we eerst een kijkje nemen bij de Hot Springs, die zo goed als in het centrum lagen.
De temperatuur was 37° behoorlijk heet hadden we het. We dachten dat we vanuit Cairns wel wat gewend waren, maar dit was toch weer even acclimatiseren.
De Hot Springs hadden een temperatuur van 32° dus zouden bijna verfrissend zijn :p
Het had wat weg van een tropisch zwembad in een mooie natuurlijk omgeving, het zat er dan ook vol met families met kinderen en oude mensen. Voor ons niet heel erg indrukwekkend, maar ik kan me indenken dat als je hier woont het een zeer aangename plek is en praktisch in je achtertuin.
We besloten naar het noordelijke gedeelte van Nitmiluk national park te rijden om daar de Edith Falls te bezichtigen en op de camping te overnachten.
De camping fungeerde zoals de andere plekken in de national park waar ik overnacht had in Queensland, je moest hier een formulier invullen waarvan een helft in je auto leggen en de andere helft geld in doen en in de ‘brievenbus’ stoppen. Wij sneaky girls namen het formulier mee vulde het in en legde een deel in onze auto en vergaten het andere deel in de bus te stoppen… :O
De camping stond behoorlijk vol met caravans en kampers waarvan je duidelijk kon zien dat ze voor meerdere dagen bleven.
Het is hier het begin van het droge seizoen met ‘aangename’ temperaturen en in zuid Australië staat de winter voor de deur waar de temperatuur behoorlijk daalt, dus veel mensen schijnen voor deze periode (zo’n 3 maanden) naar het noorden te trekken. Iedereen zegt dan ook dat het hier in het noordelijke deel van de Nothern Territory behoorlijk druk gaat worden de komende maanden.
We vonden een plekje voor de auto waar we ernaast onze tentjes konden opzetten. We besloten eerst naar de waterval te gaan en als we terug waren onze bedjes te spreien.
Er waren een aantal wandelingen door dit gedeelte van het Nitmiluk National Park, maar we besloten voor de kortste naar de waterval te gaan ;) Het was later in de namiddag, dus geen tijd voor een langere wandeling en we moesten toch nog wel even wennen aan het hitte, dus deze wandeling van 1,5km was redelijk inspannend!
Op het moment dat we Nothern Territory inreden bleek de klok een half uur terug te gaan, hier kwamen we pas later in een van de tankstations achter…mutsen :)
Maar dit wil zeggen dat het ’s avonds een half uurtje langer licht is, de zon gaat nu rond half 8 onder ipv 7 uur. En het lijkt hier langer te schemeren voordat het helemaal donker is.
Het is maar een half uurtje, maar toch wel prettig!
Edith Falls was erg mooi, niet spectaculair groot maar een heerlijk plek waar je kon zwemmen omgeven door geweldig indrukwekkende rotsen. We zette ons neer op een van de rotsen om de omgeving in ons op te nemen. Na even genoten te hebben wilde ik gaan kijken of we de loop konden lopen, het was iets meer dan dezelfde afstand terug, maar het was een behoorlijke klim naar boven over de rotsen. Waar Beth niet erg vrolijk van werd, dus we besloten dezelfde weg terug te lopen. Maar eerst klom ik naar boven om uitzicht te hebben over de andere kant van de falls wat adembenemend was! Mijn eerste gevoel was dat ik in Nieuw zeeland was :p Het was een groot meer van het water uit de Edith Falls omgeving door immens grote rotsen, prachtig! Vanuit zou je een geweldige zonsondergang zien, het nadeel zou zijn dat je dan de weg terug door het donker moet :( slecht idee, dus ik klom weer naar beneden en wandelde met Beth dezelfde weg terug naar de camping, kletsend over van alles en nog wat.
Terug bij de auto verzamelde ik mijn spulletjes en nam een lekkere verfrissende douche. Daarna zette we onze tentjes op en maakte we eten klaar. Beth maakte instant noodles op mijn ideale fornuisje ;) En ik had nog een deel van mijn krop sla over dus ik maakte een salade met wortel, rode ui en maïs, Asian dressing erover en klaar was een lekkere frisse maaltijd. Gezellig zaten we samen op een deken bij onze tentjes te eten. Met mijn salade moest ik Beth even plagen door te zeggen dat ik meer vegetariër aan het worden was dan zij…ooit eerder van een vegetariër gehoord die geen groente en fruit eet :p lol

Na een goeie nacht slapen onder alweer een prachtige sterrenhemel waar ik iedere avond nog steeds versteld van sta! Pakte we zondagmorgen onze spulletjes in, namen een douche en waste ons servies af.
De afslag terug naar het centrum van Katherine ging enigszins mis en belandde we op de baan van de tegenkomers :O gelukkig kwam er niemand ppfff en kon ik omdraaien terug de afslag in om zo weer op de goeie baan uit te komen! Een kort en spannend spookrijd avontuur :p
Tegen half 9 waren we terug in het centrum bij de Mac, hier bestelde Beth pannenkoekjes als ontbijt en kletste ik gezellig bij met lieve Lennie en Bart!
Daarna stapte we terug in de auto en reden we naar het zuidelijke gedeelte van Nitmiluk National Park. Dit was een behoorlijk stuk groter dan het noordelijke deel en de wandelroutes waren dan ook een stuk langer. Beth kreeg het al warm bij de gedachte ;) dus had de vrouw aan de informatie balie een hele goeie optie voor ons; de wandeling naar de Rock Pool, de enige plek van de hele Katherine Gorge waar je mag zwemmen, was 2,7km. Deze zouden we heen lopen en daar konden we dan de ferry boot terug nemen voor $12,50. (de algehele ferry cruise over de Katherine Gorge river was $75 :O )
Er was ook nog een wandeling van 1,7km naar een lookout point over de Katherine Gorge die we dan altijd nog konden doen als we terug waren.
Het was ongeveer 11 uur voordat we vertrokken en we besloten om de ferry van 2.40uur terug te nemen. Ideale combi :)
Terug bij de auto verzamelde we onze spullen, smeerde we een sandwich zodat we daar konden lunchen en trokken we onze bikini aan voor een verkoelende duik na de wandeling. …and we were off!
Het was behoorlijk warm en dus ook een vrij inspannende wandeling. De wandeling zelf was soms rotsachtig maar buiten dat niet goed te doen, door de warmte want we liepen door behoorlijk open gebieden, was het soms redelijk zwaar. Ik vond het een mooie en leuke wandeling om te doen vooral het laatste deel over de rosten klauterend naar beneden om bij de Rock Pool uit te komen! Dat was voor Beth na de vermoeiende wandeling niet echt bevorderlijk. Aan gekomen bij de Pool hadden we een geweldig uitzicht over een magisch klein zwembad gevuld door de waterval omgeven door mega hoge rotsen! Geweldig :D Beth zette zich neer op een rots en ik dacht dat ze nooit meer tegen me zou praten…maar ze had het gehaald! En nu werden we beloond met een heerlijke verfrissende duik in het koude water :) best bijzonder om onder een waterval te zwemmen! In het Nitmiluk National Park in de Nothern Territory in Australië! Gelukkig koelde ze daarin af en aten we gezellig onze sandwich met gesmolten kaas :)
We genoten van de prachtige omgeving en wandelde rond 2.15uur richting het ‘strand’ waar de ferry ons zou komen ophalen. De weg ernaartoe was over rotsen, leuk :)
Vanuit het strandje hadden we aan beide kanten uitzicht over de prachtige Katherine rivier.
De ferry tocht duurde ongeveer 20 minuutjes maar was erg leuk en aangenaam met prachtige vergezichten over de rivier omgeven door de ‘massive’ rotsen bergen.
Onderweg kregen we zelfs nog wat uitleg over de planten en bomen die langs de rivier groeien en waar je ze voor kon gebruiken en wat voor geneeskracht ze hadden.
Terug op vaste grond liepen we richting het informatie centrum en kwamen we bij de afslag naar de lookout point en stond er een bord met de route en beschrijving. Zodra Beth las dat het een rotsachtige klim was haakte ze af :( Ze zei dat ik hem goed alleen kon doen en dat ze het niet vervelend vond om lekker relaxed ergens te zitten en te wachten. Sure? Yes, Go! Okay :)
Dus ik ging weer lekker aan de wandel op weg naar het uitkijkpunt over Katherine Gorge. De steile klim begon al snel met een hoop treden bijna verticaal naar boven, behoorlijk heftig in de volle zon. Gelukkig had ik genoeg water bij en waren er kleine stops onderweg met mooi uitzicht. Na de treden kwam de rotsachtige klim die zwaar was maar een stuk leuker dan de treden. En zo’n 20 minuutjes later stond ik uit te kijken over een magnifiek uitzicht op Katherine Gorge en de rotsachtige omgeving!
Er was een jong stel boven en ze vroeg of ik een foto wilde met mezelf erin, why not, dacht ik. Cheese :D
Natuurlijk nam ik daarna een foto met hun erin. We stonden even te kletsen en ze vertelde dat ze van Darwin was (hij was Iers ofzo) en dat ik zeker de markten moest bezoeken en de ‘Jumping Crocs’!
Ook hier kon je van de wandeling weer een loop maken ipv dezelfde weg terug te gaan. Het was iets langer dan de weg terug, maar die ging erg vlot dus ik besloot de loop te doen.
Deze was niet heel erg bijzonder, je liep over de bergen, maar het was erg droog en vooral open en dus erg heet in de volle zon. Onderweg kwam ik een waterfontein tegen met ijskoud water, heerlijk! Mijn flesjes vulde ik hier mee, mijn hoofde koelde ik eronder af en verfrissend liep ik weer verder. Een kleine 45 minuutjes later kwam ik terug bij de parkeerplaats waar een kangoeroe voor me op de wandelpad wegsprong, we komen ze geregeld tegen maar ze zijn nog steeds erg leuk en interessant.
Beth vond ik in de auto weer helemaal bijgekomen en happy met een blikje cola :) Ze verklaarde me voor gek dat ik de loop gedaan had.
Na deze dag in het prachtige Nitmiluk National Park reden we naar de camping plek vlakbij het centrum waar we voor 10$ pp konden overnachten. We vonden een plekje en zette onze tentjes op waarna we in de keuken ons eten gingen klaar maken. We aten Indiaanse rijst gemaakt van Korma pasta waar ik voor mezelf wortel aan toevoegde. Het smaakte erg goed, thanks Beth for introducing me to Indian food!
Helaas was het voor haar die avond iets minder geslaagd want tijdens het eten kreeg ze van Dave telefoon. Ze had die hele dag al een vreemd gevoel en liet haar eten staan om met hem te praten. Ondertussen at ik mijn kommetje leeg waste alles af en besloot dat ze haar rijst niet meer ging eten dus ruimde ook dat op. Met alle spullen liep ik terug naar de auto en net toen ik alles opgeruimd had en ging zitten in de kattenbak kwam ze terug. I knew it, it’s done….zei ze in tranen…
Hij wilde geen relatie, hij wil zijn leven leiden door te werken, naar de sportschool te gaan en te slapen! Terwijl dat precies is wat hij nu deed omdat ze niet bij elkaar waren, vreemd! Maar hij wilde wel vrienden blijven :( Strange guy!
Ze was behoorlijk overstuur en had geen idee wat ze nu moest doen. Ik probeerde haar een beetje te troosten en zei dat ze nu geen rationele beslissingen moest nemen. Beter om er een nachtje over te slapen en dan rustig met heldere gedachten te bedenken wat je gaat doen, want ze besloot immers om haar voor haar 2e jaar visum te gaan om terug te kunnen komen naar hem.
Na een tijdje gepraat te hebben besloot ze om te gaan proberen om te slapen en gelukkig is dat goed gelukt!

Maandag morgen werd ze wakker na een hele nacht geslapen te hebben maar voelde zich natuurlijk nog steeds verdrietig. Op ons gemak pakte we onze spullen in en vroegen bij de receptie voor de magische tip om werk te vinden. Ze had wat tips maar helaas vertelde ze ook dat het May Day was een public holiday, dus de boeren werken niet en de job centers zijn gesloten :( Dat was een behoorlijke tegenvaller, nu moesten we nog een dag wachten!
Dan maar weer even naar de Mac om te internetten. Online vond ik een site met 25 boeren in de omgeving die groenten en fruit hebben, deze nummers schreef ik op zodat we die konden bellen.
We probeerde ze maar de helft nam niet op en helaas was de helft dat wel opnam allemaal een nee.
Nu dat we verder vandaag niet konden zoeken besloten we dat we wel iets wilde gaan doen en dacht ik dat het de moeite waard zou zijn om naar Timber Creek te rijden, dat ligt aan Gregory National Park en heeft de beroemde Baobab bomen! Het was een rit van 250km richting het westen, kipje in een land als dit ;)
Onderweg praatte we over wat Beth in gedachten had en wilde gaan doen. Ze besloot om nog een week te blijven en mee voor werk te zoeken. Als we iets vinden dan werkt ze voor een week of 4 om wat geld te sparen om haar reis te vervolgen. Mochten we helaas niks kunnen vinden dan vliegt ze volgende week naar Fiji en probeert ze daarna in Nieuw Zeeland werk te vinden, wat waarschijnlijk makkelijk is omdat het niet uitmaakt wat voor soort werk.
Ik denk dat dat een goeie planning is al vind ik het wel erg jammer dat ze gaat, het is erg gezellig om met haar samen te reizen! Maar ik denk dat ik in haar situatie hetzelfde zou doen. Dus nu zijn we beide weer terug bij ons originele plan, zei verlaat Australië en ik kan mijn trip vervolgen richting het zuiden via de west kust van Australië. Al hoop ik wel nog steeds dat ik hier in Katherine werk kan vinden.
De uitzichten onderweg naar Timber Creek waren prachtig over de rotsachtige bergen gedeeltelijk begroeid met vegetatie. Timber Creek zelf was zeer klein en had niet echt iets bijzonders wat de moeite waard was, dus daar aangekomen reden we erdoorheen en draaide we ons weer om, om terug te rijden. Onderweg namen we de afslag richting het nationaal park Gregory, maar hier stond helaas een bord met dat alle camping plekken gesloten waren en dat de enige plek die open was 45 km over onverharde weg was. We besloten het niet te doen, maar het hoogte punt van deze hele trip was de prachtig grote Baobab boom die langs de weg stond richting het NP!! Whoehoe, eindelijk een Baobab boom gezien :D Hiervoor wilde ik een reis naar Madagaskar boeken ;)
Verder was er onderweg niks te bezichtigen behalve een wandelroute van bijna 2 uur, waar ik Beth’s antwoord al op wist ;)
We besloten om dan maar weer terug naar Katherine te rijden, we hadden in ieder geval onze dag benut met iets, hihi. Hoe dan ook was het erg gezellig, hadden we mooie uitzichten onderweg en vinden we het allebei niet vervelend om te rijden!
Het begon tegen 7 uur te gaan toen we terug op de camping kwamen, checkte in, zette onze tenten op en maakte in de keuken ons eten klaar. Vandaag kregen we een vegetarische Welsche maaltijd, gekookte aardappelen met gravy (dikke jus) een beetje kaal voor mij zonder groente of vlees maar lekker. Wel kookte we beide ons eigen potje met aardappel want ik wil ze graag hard gekookt en Beth wilt ze gaar zodat ze bijna uit elkaar vallen :) Grappig!
Terug bij de tent lazen we beide wat en viel ik onder het lezen al half in slaap, good night xx

Dinsdag was het dan eindelijk zover en konden we voor werk gaan zoeken. De job agencys gingen pas om 9 uur open en kon Beth uitslapen. Ik was om 7 uur op en had eindelijk tijd om jullie weer met mijn avonturen verblijden :)
Helaas vind ik het erg lastig om korte verhalen te schrijven dus was ik nog lang niet klaar toen we om 9 uur vertrokken naar het centrum.
De eerste stop was bij Job Track, hier liepen we met 4 andere backpackers naar binnen…we moesten even wachten en werden daarna door een mevrouw opgehaald. Ze leek wat chagrijnig over te komen zoals ze tegen de jongens en meisjes deed die voor ons waren, maar zodra we plaats namen was ze erg aardig tegen ons! Ze voerde onze gegevens in, vertelde dat ze op het moment niks hadden, te veel backpackers, veel meer dan voor gaande jaren..helaas. maar ze probeerde ons serieus te helpen en zou die middag proberen om wat te vinden en ons dan te bellen. Met een redelijk goed gevoel liepen we naar buiten, we wisten nu in ieder geval dat we er aanneembaar uitzien :) en hopelijk vind ze wat voor ons!
Bij de volgende job agency werden we begroet door een grote mooie husky. Even aftasten maar hij was erg vriendelijk en het is altijd fijn om weer even een beestje te kunnen knuffelen…mis m’n hondjes!
De man hier was ook erg aardig en ook hij had helaas niks op het moment. Hij zei dat we de boeren zelf konden proberen en vertelde ons welke straat en gaf ons een website waar we ons op konden aanmelden. Ook vertelde hij dat ze door het hele land voor mensen werk zochten en begon over zuid Australië. Dus ik verteld dat ik via de west kust naar beneden wilde rijden. Het druiven/wijn seizoen begint in Juli, dus als ik hier niks kan vinden is dat nog een goeie optie waarbij hij me waarschijnlijk wel op de goeie kan helpen door me aan te raden bij het bureau daar. Ook hier liepen we met een redelijk goed gevoel naar buiten, maar hadden we buiten hoop nog niks.
Behalve honger ;) tijd voor een ontbijtje bij Subway een heerlijk broodje met ei, bacon en kaas vergezeld met een iced coffee. Jammie
Met verse energie gingen we daarna op pad om de boeren in de omgeving te bezoeken, ze waren bijna allemaal op dezelfde weg te vinden, easy. Maar helaas was het allemaal nee en konden we bij sommige onze gegevens achter laten voor als er iets vrij kwam. Maar met ons waren er een hoop andere backpackers en lieten we onze gegevens achter op een blaadje waar nog zo’n 6 andere namen en nummers op stonden van alleen die morgen :O Niet echt aanmoedigend helaas….!
Vroeg in de middag hadden we ze allemaal gehad en besloten we om terug naar de camping te gaan, er was vrij weinig wat we nog konden doen. We reden naar ons plekje en verzamelde onze elektronica om in de keuken bij de stroom te gaan zitten. Hier schreef ik mijn verhaal verder af tot in Katherine en hoop ik dat jullie er weer van genoten hebben! Beth wilde een film op haar laptop gaan kijken maar kon helaas niks zien op haar scherm door de zon dus las ze verder in haar boek op de telefoon.
Het was 5uur geweest toen ik eindelijk klaar was ;) en stapte we in de auto en reden we naar de Mac voor internet. Deze is erg langzaam en gooit je er vaak uit waardoor je iedere keer opnieuw moet inloggen. Gelukkig kreeg ik mijn verhaal geüpload, maar moeten de foto’s wachten op betere internet.
Het was bijna 7uur toen we de Mac verlieten en thuis weer even op de hoogte van onze plannen gebracht hadden. Beth had honger voor pizza dus stopte we op de weg terug naar de camping bij Eagle Boys een Australische pizza keten. Ik bestelde een chicken hawaiien met crunchy kaas korst. Deze zou me eigenlijk $16,95 gekost hebben maar ik moest $10,50 betalen. Blijkt dat hun cheap tueseday actie hebben, alle pizza’s voor $7,50 (en $3 voor de kaas korst) beter!!
Al moesten we er wel een half uur op wachten. Ondertussen kwamen er andere backpackers pizza bestellen en hoorde ik hun praten over het farm werk dat ze deden. Dus ik vroeg de jongen waar hij werkte, bij King Produces en vertelde dat ze maandag begonnen met plukken en dat ze waarschijnlijk nog mensen nodig hadden. (wij waren er die morgen geweest en ze zeiden van niet) Hij zei dat ik tegen volgende week maar moest bellen en zijn naam moest noemen Lucca, the guy with glasses.
Okay, thanks!
Met onze pizza’s reden we terug naar de camping en aten we eerst onze pizza voordat we onze slaapkamer opzetten. Hij was verrukkelijk! Een verrassend goeie pizza! Ga ik zeker op een dinsdag weer terug als ik pizza wil :p
In bed las ik nog wat en viel ik weer onder de sterren lekker in slaap, nog steeds helemaal happy met mijn swag en slaapzak.

Vanmorgen stond ik weer om 7 op en nam een douche. Terug bij de auto lag Beth nog ver in dromen land dus ging ik weer met mijn laptop de keuken in en begon aan dit verhaal.
Rond 9 uur was ze wakker en uitgeslapen, we pakte onze spullen in en reden het centrum in waar we onze tank vol gooide en alle dode dieren van de ruit waste. Olie en banden check en we waren klaar om naar Darwin te rijden. Onderweg maakte ik nog wat telefoontje naar de boeren die we nog niet gebeld hadden en King Produces op Lucca’s advies. Hier kreeg ik niemand aan de lijn dus proberen we het later nog eens.
Langs de snelweg zijn allemaal afgebrande vlaktes en halverwege kwamen we langs een stuk dat echt in brand stond, het gras stond in vuur en vlam gewoon ontstaan door de hitte!! Het is hier zo warm dat het gras gewoon vlam vat door de zonneschijn, ongelofelijk!
Onderweg naar Darwin schreef ik dit verhaal af en nu zijn jullie weer helemaal bij!

Hopelijk vonden jullie het weer leuk om te lezen! Ik ben in iedergeval blij dat ik jullie weer van alles op de hoogte gebracht heb en ben zeer benieuwd naar Darwin en zal jullie daar weer gauw over vertellen!
Ik hoop dat ik jullie ook snel kan vertellen dat ik werk gevonden heb :)

See ya mate!

Cheers

XX